BOSKANNO - BASAVANNA - KOLATTAM

நான் சிறுவனாக இருந்த பொது மாலை வேளையில் அருகிலுள்ள தெற்குக் கிருஷ்ணன் கோவிலுக்குச் செல்வது வழக்கம்.   ஆனால் ஒரு குறிப்பிட்ட காலகட்டத்தில் கோவில் வாசலில் ஒரு காவலாளி நின்றுகொண்டு ஆண்களை மட்டும் உள்ளே செல்ல அனுமதி மறுத்தான்.  எனக்குக் காரணம் புரியவில்லை.  அப்போது தலையாரி குருநாதன் கோவில் தெருவில் குடியிருந்த நேரம்.  சென்னையிலிருந்து நாங்கள் மதுரைக்கு மாற்றலாகி இருந்த நேரம்.  எனக்குப் புரியவில்லை.  நான் சிறுவன்.  உடனே என் அம்மாவிடம் போய் தகவலைச் சொன்னேன்.'ஆமாம் - கோவிலில் கோலாட்டம் - பொஸ்கண்ணா  நடைபெறுகிறது - எனவே பக முடியாது - என்று சொன்னார்கள்.  எனக்குப் புரியவில்லை.  கோவில் வாசலில் நின்று சிறுது நேரம் பார்த்தேன்.  பெண்கள் கோலாட்டம்  ஆட சிவப்பு - மஞ்சள் - பச்சை ஆகிய நிறங்கள் பூசப்பட்ட வண்ண வண்ண கோல்களைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டு போனார்கள்.  சிறுவன் என்பதால் ஒன்றும் புரிய வில்லை.  பிறகு நான் பள்ளி இறுதி படித்துக் கொண்டிருக்கும் போது - மீண்டும் இப்படி ஒரு சம்பவம் நடந்தது.   இது மனதில் நன்றாகப் படிந்து விட்டது.  நான் பல பேரிடம் பொஸ்கண்ணா  என்றால் என்ன என்று கேட்டுப் பார்த்தேன்.   முறையான பதில் கிடைக்கவில்லை.  அப்போதெல்லாம் - மதுரை மஞ்சனகாரத் தெரு மற்றும் தெற்கு மாசி வீதி சந்திப்பில் வடபுறம் நல்லதநீர் கிணற்று சந்து என்று ஒரு தெரு இருக்கும்.  அந்த இடத்தில கோலாட்டம் விழாவில் பங்கு கொண்டவர்கள் எல்லாம் செல்வார்கள்.  அவ்வளவு தான் தெரியும்.
எனக்கு ஐம்பத்தெட்டு வயது ஆனபோது பெங்களுரு நகருக்குச் சென்று அங்குள்ள என் மகன் வீட்டில் தங்க நேர்ந்தது.   அப்போது பசவா கோவிலுக்குச் செல்ல வேண்டி வந்தது.   அந்த கோவிலில் பெரிய நந்தி தான் பிரதானம்.  சிவலிங்கம் நந்திக்குப் பின்னால் ஒரு கருவறையில் இருப்பார்.  அதைப் பார்த்த போது பசவாவுக்கும்  பொஸ்கண்ணாவுக்கும் தொடர்பு இருக்குமோ என்று நினைத்தேன்.  இப்போது வலைத் தளங்களுக்குச் செல்லும் வாய்ப்பு கிடைத்தபோது தென்னிந்தியாவில் உள்ள பல சமூகங்களைப்  பற்றி திரு எட்கர் திர்ச்டன் எழுதிய  நூலில் சௌராட்டிரர்களைப்  பற்றி பட்நூல்கரன் என்ற தலைப்பில் ஒரு அருமையான கட்டுரை இருந்தது.  படித்தேன்.  பரவசமானேன்.  நமது மொழியைப் பற்றி - நமது பழக்க வழக்கங்கள் பற்றி - நமது சமுகம் எங்கிருந்து எப்படியெல்லாம் புலம் பெயர்த்து வந்துள்ளது - எங்கெல்லாம் வாழ்கிறார்கள் - என்னென்ன நடைமுறைகளை எல்லாம் பின்பற்றுகிறார்கள் என்று மிக விளக்கமாக அதில் கூறி இருந்தார்.  நமது சமுதாயத்தில் உள்ள அனைவரும் - குறிப்பாக ஆங்கிலம் படித்தவர்கள் அதை படித்து தங்களைச் சுற்றி இருப்பவர்களுக்குச்
 சொல்லவேண்டும்.   அப்போது தான் நமது இளைஞர்களுக்கு நம் இனத்தைப் பற்றித் தெரியும்.
சமிபத்தில் ஒரு இளைஞர் ஒரு பெண்ணுடன் பெங்களூரில் இருந்த என் வீட்டுக்கு வந்தார்.  உடன் வந்த பெண் பிராமண இனத்தைச் சேர்ந்த பெண்.  அந்தப் பெண் என்னிடம் "நான் இவரைத் திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் - இவரைக் காதலிக்கிறேன் - ஆனால் என் பெட்ரோல் பிராமணரைத் தான் திருமணம் செய்து வைப்போம் என்று கூறுகிறார்கள்.  உங்கள் இனம் பிராமண இனத்தைச் சார்ந்ததா என்று கேட்டார்.  நான் "ராணி மங்கம்மாள் காலத்தில் இது போன்று ஒரு சர்ச்சை வந்து ராணியின் கவனத்திற்குச் சென்று அவர் எங்களைப் பிராமணர் என்று அங்கிகாரம் செய்து இருக்கிறார்" என்று சொன்னேன்.  அது ஒரு செவி வழிச் செய்தி தான்.
இப்போது இந்த கட்டுரையில் அதற்கான ஆதாரங்கள் இருந்தன.  இதிலே "பொஸ்கண்ணா" பற்றியும் தகவல் இருந்தது.  பசவண்ணா என்று கன்னட நாட்டில் ஒரு தத்துவ ஞானி இருந்ததாகவும் கிருஷ்ண தேவராயர் காலத்தில் இருந்தே அவர் கூறிய கருத்துக்களக் கூறிக் கொண்டே கோலாட்டம் ஆடுவார்கள் என்றும் இருந்தது.  பிறகு கோலாட்டம் பற்றி பல கட்டுரைகளைப் படித்தேன்.  முன்பு சேலம், பாளையம்கோட்டை போன்ற நகரங்களில் கோலாட்டம் ஆடும் பாகவதர்கள் அதிகமாக இருந்ததாகவும் தற்போது அருகி விட்டதாகவும் சேலத்தைச் சேர்ந்த ஒரு நண்பர் கூறி இருந்தார்.
ஒரு விஷயத்தைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள எவ்வளவு காலம் ஆகிறது பாருங்கள். உங்கள் வசதிக்காக அந்த கட்டுரையையும் - மதுரை SOURASHTRA COLLEGE SANSKIRIT DEPARTMENT  - மதுரை சௌரட்டிரக் கல்லூரி வடமொழித் துறைப் பேராசிரியர் திரு.தாமோதரன் அவர்கள் கொடுத்துள்ள பல அருமையான தகவல்களையும் இணைத்துள்ளேன்.  அருள் கூர்ந்து படித்துப் பயன் பெறவும்.

Sourashtralogy Research
Integrated Sourashtra Organisation
or Learning & Research
 I S O L R )
36, Vasuki Street, Ganapathy Nagar, Madurai, Tamilnadu.
Ph: 0425 267 7036
Sourashtra or "Sourashtras" refers to a community of people who had their original homes in Gujarat and presently settled in Madurai, Thanjavur, Kumbakonam, Ammayappan, Dindugal, Salem and other places of Tamilnadu. The origin of the name date backs to the time when the ancestors of theses people inhabited the kingdom of Sourashtra in Gujarat State[1]. The Tamil name by which these people is known in Southern India is Patnūlkarar, that is silk-thread workers or weavers who speak "Pattunuli" or "Khatri", a dialect of Gujarati[2].
The details about Sourashtra community is discussed by A.J. Saunders[3].
Sourashtra, also known as Palkar. Sowrashtra, Saurashtram, is an Indo-Aryan language spoken in parts of the Southern Indian State of Tamil Nadu. The Ethnologies puts the number of speakers at 510,000 (1997 IMA), although the actual number could be double this figure or even more.
Classification
Sourashtram is classified under Indo-European Family – Aryan Sub Family -Indo-Aryan Branch – Inner Sub Branch Central Group-and pending some authoritative work, is tentatively grouped under Gujarati according to Linguistic Survey of India. vide Census of India 1961 Volume I INDIA Part II-
i) Language Tables p.ccxvii,published by The Manager of Publications, Civil Lines, Delhi, 1967.
"Saurāshtra is, through and through, an Indo-Aryan language. Sourāshtran publications are sufficient proof that it is an adequate medium for literary expression" vide The Saurashtrans of South India, By Dr.H.N.Randle, Plate VIII, In the Journal of the Royal Asiatic Society, London October, 1944.
"sou" in Hindi means 100 and "rashtra" refers to region so in general Sourashtra refers to a province of 100 regions. Another meaning for Sourashtram is WEALTHY KINGDOM.[citation needed]That is why Mohamed Gaznavi invaded Saurashtra and looted Somanath Temple and carried away the treasures.[citation needed]
dit] Geographical Distribution
The speakers of the Saurashtra language, known as Saurashtrians, maintain a predominant presence in Madurai, a city, also known as 'Temple City' in the southern part of Tamil Nadu. Though official figures are hard to come by, it is believed that the Saurashtra population is anywhere between one-fourth and one-fifth of the city's total population. They are also present in significant numbers in Dindigul, Periyakulam, Paramakudi, Erode, Palani, kancheepuram, Rajapalayam, Nilakottai, Salem, Namakkal,[Trichy]],Pudukkottai, Kumbakonam, Thiruvarur, Ayyampettai, Ammapettai,Dharasuram,Thirubhuvanam,Ammayappan, Walaja, Arni, Tiruvannamalai, Palayamkottai, Krishnapuram, Veeravanallur,Vellanguli Tirunelveli and Kottar in Nagercoil. Tirupati in Andhra Pradesh is said to house several Saurashtrian families, known as Pattusali or Saurastrian Brahmins in local parlance.
At the period of English rule, more than 100 princely states combied as 'UNITED STATE OF SAURASHTRA'. In later both Maharashtra and Gujarat states and some part of Madyapradesh state called STATE OF SAURASHTRA. After Independence the State of Sourashtra divided as Maharashtra and Gujarat. The alternate name of Sourashtra is PALKAR which means 'PEOPLE OF DESERT'. The people of Desert region of West India called paLkar migrated to Tamil Nadu for various reasons. The Somnath of Gujarat state and nearby Rain-shadow area and Thar desert called 'THAR PARKAR' are the etimology of the word 'palkar' which shows and gives the migration reason also. A sizable number is also found in Chennai (formerly Madras), Bangalore, and other parts of India, but this presence is largely due to small-scale migrations in the last few decades from one of the aforesaid traditional Saurashtrian settlements.
Now hundreds of families have migrated to USA, UK, Arab Countries like Dubai, and East Asian Countries Malaysia, Singapore etc.

Saurashtra marriages

There will be two separate hall for bride and groom, On the morning of the wedding day, the groom goes to bride's hall with dhoti and umbrella for a ritual called kasiyatra(it is represent by the language is oduvam) wherein he is intercepted by the parents of the bride and his feet is washed by the girl's parents on a silver plate. After this ritual, the groom moves to the marriage hall for the all-important sacred thread tying (mangal sutra) which marks the culmination of bachelorhood and entering into married life. This is followed by lunch to all the invitees. In the evening a reception is arranged wherein the bride and bridegroom sit/stand on a podium. All the invitees greet the newlywed couples. This is followed by dinner.
History
Though there is little historical evidence available to support the argument that the Saurashtrians lived in the Saurashtra region of Gujarat in Western India, folklore, and recent linguistic and genetic researches have been able to establish, that this region was indeed once the habitat of the Saurashtrians. However, their language has more similarities with Marathi and Konkani, both Indo-Aryan languages of Western India, than it does with Modern Gujarati, the language of present-day Gujarat. Linguists have been able to explain why it is so: Both Saurashtra and Gujarati branched off from a common parent, and have since taken completely different paths to modernity. Gujarati came under the influence of Hindi, Persian, and Arabic, whereas Saurashtra, taking off from Gujarat before it had made any Muslim contact, was influenced by Marathi, Konkani, Kannada, Telugu, and finally, Tamil. It has been acknowledged that Persian and Arabic have had only limited influence on Marathi and Konkani, and this is why they still retain a good amount of vocabulary and grammar derived from Sanskrit, as compared to other daughter languages of Sanskrit. It is possible that the vocabulary and grammar shared between Modern Saurashtra and Marathi is what was originally derived from Sanskrit.
The southward flight of the Saurashtrians seems to have been triggered by the frequent Muslim invasions of their homeland and the instability caused by it. No details are available whether it was a mass migration and when it took place. They found safe haven in the Vijayanagar Kingdom, with its capital at Hampi in present-day Karnataka, which was then expanding southwards. Weaving being their traditional occupation, they were able to win the attention of the Emperor and were soon elevated to the position of royal weavers. Telugu and Kannada were the court languages, though other languages such as Sanskrit and Tamil were also in use. It was during this period that Saurashtra started absorbing Telugu and Kannada words into its lexicon.
VIJAYANAGAR rulers had the practice of appointing Governors, known as Nayaks, to manage far-flung regions of the empire. When Madurai and Thanjavur were annexed to the empire, Governors were appointed to administer the new territories. A part of the Saurashtra community may have moved to Madurai and Thanjavur at the time to serve the Governors.
The Vijayanagar empire collapsed after more than two centuries of rule, in 1565, after the Sultans of Deccan Confederacy won the battle of Talikota, thus opening up southern India for Muslim conquest. Soon afterwards, the Governors of Madurai and Thanjavur declared themselves the new rulers of the respective territories.
Sourashtrians had to migrate again since they no longer enjoyed the royal patronage they were used to, and so, once again, were on the move. As there were Saurashtrians already present in Madurai and Thanjavur, it was only natural that they migrated further south to join their folks living there. The language would undergo one last alteration, this time influenced by Tamil, to bring it to its modern form. To this day, Saurashtrians are densely populated around the Royal Palace of Thirumalai Nayak, the greatest of the Nayak Rulers that ruled Madurai. There are good number of people staying in Mumbai(Maharashtra) in a place called Cheeta Camp and also in other parts of the city.
It is important to note that the Marathi-speaking community in Thanjavur should not be mistaken for Saurashtrians. The Marathi community arrived in Thanjavur during King Serfoji's reign and they are culturally and linguistically distinct from Saurashtrians.
The greatest of the Nayak Rulers had great liking for silk wears and as the Saurashtrians were specialists in the weaving trade, they were invited by the King for weaving special silk clothings for the palace dwellers and that is how they settled around the palace of Thirumalai Nayak.

Sourashtra Vijayaaptham
Sourashtra Vijayaaptham denotes the era of Sourashtra Migration. It commences from Tamil Calendar Chitrai 1st. It is derived from subtracting 1312 from the Gregorian Calendar year. It is 697 from 14 April 2009 to 13 April 2010. It is not known how the Era started. But currently it is stated in the Almanac Panchangam and people are using it.
Writing System

The language has had its own script for centuries,the earliest one available from 1880. Dr. H.N. Randle has written an article 'An Indo-Aryan Language of South India—Saurashtra Bhasha' in the Bulletin of School of Oriental and African Studies (BSOAS) 11 Part 1 p. 104-121 and Part II p. 310-327 (1943-46)Published by Cambridge University Press on behalf of School of Oriental and African Studies.
This language is not taught in schools and hence had been confined to being merely a spoken language.But many great works like Bhagavath Gita and Tirukkural were translated into Sourashtram.
It is now a Literary Language. Sahitya Akademi has recognized this language by conferring Bhasha Samman awards to Sourashtra Scholars.
Most Saurashtrians are bilingual in their mother tongue and Tamil and are more comfortable using their second language for all practical written communication though of late, some of them started writing in Sourashtram using Sourashtra script.
There is an ongoing debate within the Saurashtra community regarding the use of the Script for Sourashtra Language right from 1920 when a resolution was passed to adopt Devanagari Script for Sourashtra Language. Though some of the books were printed in Devanagari script, it failed to register the growth of the language.
But in practice because of lack of printing facilities, books are continued to be printed in Tamil Script with diacritic marks with superscript number for the consonants ka, ca, Ta, ta and pa and adding a colon to na:, ma:, ra:, and la: for aspirated forms, which are peculiar to Sourashtra Language.
For writing Sourashtram using Devanagari Script, we require seven additional symbols to denote the short vowels 'e' and 'o' and four symbols for aspirated forms viz. nha, mha, rha and lha. We also require one more symbol to mark the sound of 'half yakara' which is peculiar to Sourashtra language.
The books printed in Devanagari Script were discarded because they did not represent the sounds properly.
The Commissioner for Linguistic Minorities, Allahabad by his letter No.123/5/1/62/1559 dated Novembewr 21, 1964 Communicated to Sourashtra Vidya Peetam, Madurai that the State Government were of the view that as only one book in Sourashtra Language had so far been submitted by Sourashtra Vidya Peetam for scrutiny, there was no point in examining the merits of only one book specially when the question regarding the usage of script - Hindi or Sourashtram, was still unsettled, and that the question of text books in Sourashtram might well lie over till a large number of books is available for scrutiny and for being prescribed as text books in Schools.
The Leaders in the Community could not realize the importance of teaching of Mother tongue in schools and did not evince interest in production of Text books in Sourashtram for class use.
Of late in internet, many sourashtra yahoo groups in their website use roman script for Sourashtra language.
Now Sourashtra font is available in Computer and this enabled the supporters of Sourashtra Script to print books in its own script. An Electronic Journal, printed in Sourashtra Script, VISHWA SOURASHTRAM has been started http://sourashtra.info Another website http://palkarblogs.com is available for practicing Sourashtra Script.
One Journal Bhashabhimani is published from Madurai, in Sourashtra Script.
Dialects
Each of the traditional Saurashtrian settlements has its own dialect. Since there is not a central linguistic body governing the rules, and establishing what is standard and what is not, each dialect speaker considers his own the standard form. Because people were not used to write their language, proper study of the dialect variations were not undertaken. Recently only an awareness has arisen and people are slowly practicing written Sourashtram.

Dictionaries have been compiled, but dialect variations are not properly noted.
Saurashtra-English Dictionary by Uchida Norihiko is available.
Saurashtra-Tamil-English Dictionary one by K.R.Sethuraman and
T.V.Kubendran are available. English-Saurashtra Dictionary is being compiled.
Similarly variation in syntax is also to be studied and a book is to be published for better understanding one's speech.
The earliest Sourashtra Book printed in Sourashtra Script available now is SOURASHTRANADHI by Pandit Lakshmanachariyar (1880).
T.M.Rama Rai is the doyen of the development of Sourashtra Script and Literature.He published many books in Sourashtra Script and wrote Grammar and Text books in Sourashtram.
A website is available to practice writing in Sourashtram. Visit http://www.palkarblogs.com
An E-Journal by name VISHWA SOURASHTRAM was released on 28 May 2009. Visit http://www.sourashtra.info
Those who want to study and do research on Sourashtra Language can go through the following books.
1. Pandit Lakshmanachariyar, Sourashtranadhi,
Published by the Author, pp. 1-32 (1880).
2. Rama Rai, T.M., Sourashtra Niti Sambhu,
Published by the Author, pp. 1-48, (1900)
3. Rama Rai, T.M., Sourashtra Primer,
Published by the Author, pp. 1-47, (1899)
4. Rama Rai, T.M., Sourashtra Second Book,
Published by the Author, pp 1–84, (1903).
5. Rama Rai, T.M., First Catechism of Sourashtra Grammar,
Published by: the Author, pp. 1-48, (1905).
6. Rama Rai, T.M., Sourashtra Nandi Nighantu,
Published by the Author, pp. 1-32, (1908).
7. Venkatachala Sarma, T.S., Sandhyavandana Bodhini,
Published by Sourashtra Vidhya Bodhana Sala, Madura. pp. 1-19, (1915).
8. Rengayyar, N.A.S., Sourashtra Sulu Kriya Vallari,
Published by the Author, pp. 1-10, (1916).
9. Saunders, Albert J., The Sourashtra Community in Madura, South India,
The American Journal of Sociology, Vol. 32, No. 5, pp. 787-799, (1927).
10. Gramophone records of the languages and dialects of the Madras Presidency,
Text Passages published by Government Museum, Madras, India, (1927).
11. Randle, H.N., Saurashtra Bhasha – An Indo-Aryan language of South India,
Bulletin of School of Oriental and African Studies, Part I, pp. 104-121, (1943).
12. Randle, H.N., Saurashtra Bhasha – An Indo-Aryan language of South India,
Bulletin of School of Oriental and African Studies, Part II, pp. 310-327, (1946).
13. Randle, H.N., The Saurashtrans of South India,
Journal of Royal Asiatic Society, London, (1944).
14. Dringer David, The Alphabet – A key to the history of mankind, (1948).
15. Ramanandam, O.K., Sri Ramarai Sourashtra Vachakamu,
Published by: Sri Ramarai Patasala, Madurai, India, pp. 1-64, (1961).
16. Gopalakrishnan, M.A., A brief study of The Saurashtra Community in the Madras State,
Published by:The Institution of Traditional Cultures, Madras, India, pp. 1-43, (1966).
17. Census of India 1961 Vol.I INDIA Part II –C (ii) Language Tables ,
Published by the Manager of Publications, Civil Lines, Delhi, pp. CCXLIV + 554, (1967).
18. Pandit, P.B., India as a Sociolinguistic Area,
Presented at the Dr. P.D. Gune Memorial Lecture,
Published by: University of Pune, Pune, India, pp. 92, (1972).
19. Dave, I.R., The Saurashtrians in South India – their Language, Literature and Culture, Published by: Saurashtra University, Rajkot, India, pp. 312, (1976).
20. Catalogue of the Saurashtra Books in the India Office Library, London, (1979).
21. Rama Rai, T.M., Ramarai Ramayanu – Sourashtra Vachana Ramayanam,
Edited by: T.V. Kubendran, R.A. Mohanram,
Published by: Sreshta Sourashtra Sahitya Sabha, Madurai, Part I, pp. 88, (1979).
22. Rama Rai, T.M., Ramarai Ramayanu – Sourashtra Vachana Ramayanam,
Edited by: T.V. Kubendran, R.A. Mohanram,
Published by: Sreshta Sourashtra Sahitya Sabha, Madurai, Part II pp. 1-124, (1980).
23. Kubendran, T.V., Sourashtra Dictionary - Sourashtra-Tamil-English,
Published by Bhashabhimani, Sourashtra Literary Monthly Journal,
99-B, West Masi Street, Madurai-625001.(June 2008) VIII+228+p50+p30+p6
24. Sethuraman, K.R., Sethuraman Trilingual Saurashtra Dictionary
(Saurashtram-Tamil-English),
Published by Mrs.K.S.Meera, Raj Prabha Apartment,
New #138, Old # 61-D, Vanniar Street, Choolaimedu,
Chennai-600094. (January 2003) p. 418
25. R. BHASKARA NARAYANAN, " Veda paLamayana Sourashtra"
A short history of Sourashtra people.
139/150, II Agraharam, Salem- 636 001.
26. R.Bhaskara Narayanan, " Samskrita Sourashtra Pada Ikyam"
A comparison of words between Samskrit and Sourashtra.
139/150, II Agraharam, Salem- 636 001.
27. J.S. Venkatavarma, Sourashtra Charitra Sangraham (Madura, 1915)
Gazetter of the Madura District (Madras, 1914), I, 74, 110.
28. "The Sourashtra Community in Madura, South India", Albert James Saunders, The American Journal of Sociology, Vol. 32, No. 5 (Mar. 1927) PP. 787-799,
29. Dr. T.R.Damodaran, Life and Contribution of Venkataramana Bhagavathar, 2009
30. Dr. T.R.Damodaran, Sri Natana Gopala Nayaki Sawamigal Sangeerthanaiglal – Sourashtri and Tamil.1999
31. Dr. T.R.Damodaran, Srimat Venkataramana Bhagavathars’ Swara &Kirthanas – 70 With life Sketch. 1994
32. Dr. T.R.Damodaran, Seshayyangar Keerthanaigal, Pub. By TMSSM Library, Tanjore 1982
33. Dr. T.R.Damodaran, Sri Natana Gopala Nayaki Sawamigal Swara & keerthanaigal – Sourashtri and Tamil.1996
34. Sourashtra Sangamam A monthly Research Journal on Sourashtralogy, May – 1, 2010
Dr. T R Damodaran, Sanskrit Scholar

I am Dr. T.R.Damodaran, a Professor of Sanskrit at Sourashtra College, Madurai. I am deeply interested in doing research in Sourashtra Language. Already I have compiled and published the works of Sriman Natana Gopala Nayaki swamigal and Ventakramana Bhagavathar

Edgar Thurston's Book - extraxct
Patnulkaran. -The Patnulkarans are described, in
the Madras Census Report, 1901, as "a caste of foreign
weavers found in all the Tamil districts, but mainly in
Madura town, who speak Patnuli or Khatri, a dialect of
Gujarati, and came originally from Gujarat. They have
always been known here as Patnulkarans, or silk thread
people. They are referred to in the inscriptions of
Kumara Gupta (A.D. 473) at Mandasor, south of
Gujarat, by the name of Pattavayaka, which is the
Sanskrit equivalent of Patnulkaran, and the sasanam of
Queen Mangammal of Madura, mentioned below, speaks
of them by the same name, but lately they have taken
to calling themselves Saurashtras from the Saurashtra
country from which they came. They also claim to be
Brahmans. They thus frequently entered themselves
in the schedules as Saurashtra Brahmans. They are
an intelligent and hard-working community, and deserve
every sympathy in the efforts which they are making to
elevate the material prosperity of their members and
improve their educational condition, but a claim to
Brahmanhood is a difficult matter to establish. They
say that their claim is denied because they are weavers
by profession, which none of the Southern Brahmans
are, and because the Brahmans of the Tamil country do
not understand their rites, which are the northern rites.
The Mandasor inscriptions, however, represent them as
soldiers as well as weavers, which does not sound Brah-
manical, and the Tamil Brahmans have never raised any
objections to the Gauda Brahmans calling themselves
such, different as their ways are from those current in
the south. In Madura their claim to Brahmanhood has
always been disputed. As early as 1705 A.D. the
Brahmans of Madura called in question the Patnulkarans'
right to perform the annual upakarma (or renewal of the
sacred thread) in the Brahman fashion. [Eighteen
members of the community were arrested by the
Governor of Madura for performing this ceremony.]
The matter was taken to the notice of the Queen
Mangammal, and she directed her State pandits to con-
vene meetings of learned men, and to examine into it.
On their advice, she issued a cadjan (palm leaf) sasanam
(grant) which permitted them to follow the Brahmani-
cal rites. But all the twice-born whether Brahmans,
Kshatriyas, or Vaisyas are entitled to do the same,
and the sasanam establishes little. The Patnuls point
out that, in some cases, their gotras are Brahmanical.
But, in many instances which could be quoted, Kshatriyas
had also Brahmanical gotras."
It is stated, in the Gazetteer of the Madura district,
that the inscription at Mandasor in Western Malwa
" relates how the Pattavayas, as the caste was then
called, were induced to migrate thither from Lata on the
coast of Gujarat by king Kumara Gupta (or one of his
lieutenants), to practice there their art of silk-weaving.
The inscription says many flattering things about the
community, and poetically compares the city to a beauti-
ful woman, and the immigrants to the silk garments in
which she decks herself when she goes to meet her
lover. [The inscription further records that, while the
noble Bandhuvarman was governing this city of Dasa-
pura, which had been brought to a state of great
prosperity, a noble and unequalled temple of the bright-
rayed (sun) was caused to be built by the silk-cloth
weavers (pattavayair) as a guild with the stores of
wealth acquired by (the exercise of their) craft.] On
the destruction of Mandasor by the Mussalmans, the
Pattavayas seem to have travelled south to Devagiri,
the modern Daulatabad, the then capital of the Yada-
vas, and thence, when the Mussalmans again appeared
on the scene at the beginning of the fourteenth century,
to Vijayanagar, and eventually to Madura. A curious
ceremony confirming this conjecture is performed to this
day at Patnulkaran weddings in South India. Before
the date of the wedding, the bridegroom's party go to
the bride's house, and ask formally for the girl's hand.
Her relations ask them in a set form of words who they
are, and whence they come, and they reply that they are
from Sorath (the old name for Saurashtra or Kathiawar),
resided in Devagiri, travelled south (owing to Mussalman
oppression) to Vijayanagar, and thence came to Madura.
They then ask the bride's party the same question, and
receive the same reply. A Marathi MS., prepared in
1822 at Salem under the direction of the then Collector,
Mr. M. D. Cockburn, contains the same tradition. Mr.
Sewell's ' A Forgotten Empire : Vijayanagar ' shows how
common silk clothing and trappings were at Vijayanagar
in the days of its glory. Most of the Patnulkarans can
still speak Telugu, which raises the inference that they
must have resided a long time in the Telugu country,
while their Patnuli contains many Canarese and Telugu
words, and they observe the feast of Basavanna (or
Boskanna), which is almost peculiar to the Bellary country.
After the downfall of Vijayanagar, some of the caste
seem to have gone to Bangalore, for a weaving com-
munity called Patvegars, who speak a dialect similar to
Patnuli, still reside there." Concerning the Patnulis
who have settled in the Mysore Province, it is noted, in
the Mysore Census Report, 1891, that " with silk the
manufacture a fine stuff called katni, which no other
weavers are said to be able to prepare. It is largely
used by Mussalmans for trousers and lungas (gowns).
It is said that Haider Ali, while returning from his
expeditions against Madras, forcibly brought with him
some twenty-five families of these weavers, who were
living in the Tanjore district, and established them at
Ganjam near Seringapatam, and, in order to encourage
silk and velvet weaving, exempted them from certain
taxes. The industry flourished till the fall of Seringa-
patam, when most of the class fled from the country, a
few only having survived those troublous times. At
present there are only 254 souls returned to these people,
employed in making carpets in Bangalore."
"The Patnulkars," Mr. H. A. Stuart writes,* ((* Manual of the North Arcot district.)"say
that they were originally Brahmans, living in a town
of Surat called Devagiri, in which twelve streets were
entirely peopled by them. For some reason, of which
they profess themselves to be ignorant, the residents of
one of these streets were excommunicated by the rest
of the caste, and expelled. They travelled southwards,
and settled in Tirupati, Arni, and Vellore, as well as in
Trichinopoly, Tanjore, Madura, and other large towns,
where they carried on their trade of silk-weaving.
Another story is to the effect that they were bound to
produce a certain number of silken cloths at each Dlpa-
vali feast in Devagiri for the goddess Lakshmi. One
year their supply fell short, and they were cursed by
the goddess, who decreed that they should no longer
be regarded as Brahmans. They, however, still claim to
be such, and follow the customs of that caste, though
they refuse to eat with them. They acknowledge priests
from among themselves, as well as from among Brahmans,
and profess to look down upon all other castes. In
religion they are divided into Smartas, Vaishnavas,
and Vyaparis, some among the Smartas being Linga-
yats. Those who can write usually employ the Telugu
characters in writing their language."
The Patnulkarans, according to one tradition, claim
descent from a certain Brahman sage, known as Tantu-
vardhanar, meaning literally a person who improves
threads, i.e., manufactures and weaves them into cloths.
This is, it is suggested, probably only an eponymous
hero.
In the Manual of the Madura district, the Patnul-
karans are described as "a caste of Surat silk-weavers,
whose ancestors were induced to settle in Madura by
one of the earlier Nayakkan kings, or in response'to an
invitation from Tirumala Naik, and who have thriven so
well that [they now form by far the most numerous of
all the castes resident in the town of Madura. They
are very skilful and industrious workmen, and many of
them have become very wealthy. They keep altogether
aloof from other castes, and live independently of gen-
eral society, speaking a foreign tongue, and preserving
intact the customs of the land of their origin. They are
easily distinguished in appearance from Tamils, being of
a light yellowish colour, and having handsomer and more
intelligent features. They are called Chettis or mer-
chants by Tamils." In a recent note,* (* Madras Mail, 1907.) the Patnulkarans
of Madura are described as being " exceedingly grega-
rious ; they live together in large numbers in small houses,
and their social status in the country is quite unsettled.
Though they delight to call themselves Saurashtra
Brahmans, the Tamils consider them to be a low caste.
Like the Brahmans, they wear the sacred thread, and
tack on to their names such titles as lyengar, Iyer, Rao,
Bhagavather, Sastrigal, and so forth, though the con-
servatives among them still cling to the time-honoured
simple Chetti. Child marriage is the rule, and widow
marriage is never practiced. Hindus by religion, they
worship indiscriminately both the Siva and Vaishnava
deities, but all of them wear big lyengar namams on
their foreheads, even more prominently than do the real
lyengars themselves. All of them pass for pure vege-
tarians. The proud position of Madura to this day as
second city in the Presidency is mainly, if not solely,
due to her prosperous and industrious community of
Saurashtra merchants and silk-weavers, who have now
grown into nearly half her population, and who have
also come to a foremost place among the ranks of her
citizens. They have their representatives to-day in
the Municipal Councils and in the Local and District
Boards. Their perseverance has won for them a place
in the Devastanam Committee of one of the most pros-
perous temples in the district. But, in spite of their
affluence and leading position it must be confessed that
they are essentially a ' backward class ' in respect of Eng-
lish education and enlightenment. They are, however,
making steady progress. An English high school for
Saurashtra boys, and a number of elementary schools for
girls, are now maintained by the Saurashtra Sabha
for the proper education of their children." In 1906, a
member of the community was appointed a member of
the committee of the Sri Kalla Alagar temple in the
Madura district.
In an order of the Director of Public Instruction, in
1900, it was laid down that " Saurashtras having been
recognised (in 1892) as a backward class falling under
Pattunulgars, the manager cannot continue to enjoy the
privileges accorded under the grant-in-aid code to schools
intended for backward classes, if he returns his pupils
as Brahmans. If the pupils have been returned as
Saurashtra Brahmans, the manager should be requested
to revise, as no such caste is recognised." A deputa-
tion had an interview with the Director, and it was
subsequently ruled that " Saurashtras will continue to
be treated as a backward class. Pupils belonging to
the above class should invariably be returned in future
as Saurashtras, whether the word Brahman is added
or not."
In a " History of the Saurashtras in Southern India"*
(* By the Saurashtra Literary Societies of Madura and Madras, 1891.)it is recorded that " when the urashtras settled in the
south, they reproduced the institutions of their mother
country in the new land ; but, owing to the influence of
the Southern Dravidians, some of the institutions became
extinct. During their migrations, the men were under
the guidance of their leader, and the process of migra-
tion tended to increase the power of kinship. The
people were divided into four heads, called Goundas
(chiefs), Saulins (elders), Voyddoos (physicians), and
Bhoutuls (religious men). Some traces of the division
still survive in the now neglected institution of Goun-
dans. The Goundans were supposed to be responsible
for the acts and doings of their men. The masses
enjoyed the property under the joint undivided Hindu
family system as prescribed in the Code of Manu. The
chiefs were the judges in both civil and criminal affairs.
They were aided in deciding cases by a body of nobles
called Saulins. The office of the Saulins is to make
enquiries, and try. all cases connected with the commu-
nity, and to abide by the decision of the chiefs. The
Voyddoos (pandits) and Bhoutuls (Josis and Kavis also
ranked with Voyddas and Bhoutuls) had their honours
on all important occasions, and they are placed in the
same rank with the elders. The Karestuns, or the Com-
mons, are the whole body of the masses. Their voice is
necessary on certain important occasions, as during the
ceremonies of excommunication, and prayaschittas for
admitting renegades, and during periodical meetings
of the community. The Goundans at present are not
exercising any of their powers, except in some religious
matters. Saurashtra Brahmans were originally leading
a purely religious life, but now they have begun to do
business of different descriptions fitted to their position.
Their chief occupation is agriculture, but some are
trading, dyeing and weaving ; however, it can be safely
affirmed that their business interferes in no way with
their religious creed and ceremonies. The name Patnul-
gar means silk weavers, and is sometimes erroneously
applied to the Saurashtras too ; but, on the contrary, the
term strictly applies to all classes of weavers in Southern
India, called Seniyars, Kaikkolars, Devangas, Kshatris
(Khattris), Parayas, Sengundas, Mudaliars, Saliyurs,
Padmasalays, but not to the Saurashtras in any way.
The Saurashtras are now seen as a mercantile com-
munity. They are brave but humble, god-fearing,
hospitable, fond of festivities and amusement. The
Saurashtras, it is said, were originally a class of sun
worshippers, from soura meaning sun, but the term
Saurashtra means inhabitants of the fruitful kingdom.
Their religion is Hinduism, and they were originally
Madhvas. After their settlement in Southern India,
some of them, owing to the preachings of Sankaracharya
and Ramanujacharya, were converted into Saivites and
Vaishnavites respectively. The Saurashtras belong to
the Aksobhya and Sankaracharya Matas. The Sau-
rashtras, like other nations of India, are divided into four
great divisions, viz., Brahma, Kshatriya, Vaisya and
Sudra. The Vaisyas and Sudras are to be found in
almost all towns and villages, and especially at Tirupati,
Nagari, Naranavanam, Arni, Kottar, Palani, Palam-
cottah, Vilangudi, and Viravanallur."
The affairs of the Patnulkarans at Madura are
managed by a Saurashtra Sabha, which was started in
1895. Among the laudable objects for which the Sabha
was established, the following may be noted :

(a) To manage the Madura Saurashtra school,
and establish reading-rooms, libraries, etc., with a view
to enable members of the Saurashtra community to
receive, on moderate terms, a sound, liberal, general and
technical education.
(b) To manage the temple known as the Madura
Sri Prasanna Venkateswara Swami's temple, and contri-
bute towards its maintenance by constructing, repairing
and preserving buildings in connection therewith, mak-
ing jewels, vehicles and other things necessary therefor,
and conducting the festivals thereof.
(c) To found charitable institutions, such as orphan-
ages, hospitals, poor-houses, choultries (resting-places
for travellers), water-sheds, and other things of a like
nature for the good of the Saurashtra community.
(d) To give succour to the suffering poor, and
the maimed, the lame, and the blind in the Saurashtra
community.
(e) To give pecuniary grants in aid of upanaya-
nams (thread marriages) to the helpless in the Saurashtra
community.
To erect such works of utility as bathing
ghauts, wells, water fountains, and other works of utility
for the benefit of the Saurashtra community.
(g) To fix and raise subscriptions known as
mahamais (a sort of income-tax).
Among the subjects of the lectures delivered in con-
nection with the Saurashtra Upanyasa Sabha at Madura
in 1901 were the life of Mrs. Annie Besant, the Paris
Exhibition of 1900, Mr. Tata and higher education,
Saurashtra bank, Columbus, and the Saurashtra reform
hotel.
A few years ago, the Saurashtra community sub-
mitted a memorial to the Governor of Madras to the effect
that " as the backward Saurashtra community have not
the requisite capital of half a lakh of rupees for imparting
to their members both general and technical education,
the Saurashtra Sabha, Madura, suggests that a lottery
office may be kept for collecting shares at one rupee
each from such of the public at large as may be willing
to give the same, on the understanding that, every time
the collections aggregate to Rs. 6,250, Rs. 250 should be
set apart for the expenses of working the said office, and
two-thirds of the remainder for educational purposes,
and one-third should be awarded by drawing lots among
the subscribers in the shape of five prizes, ranging
from Rs. 1,000 to Rs. 125." In passing orders on this
sporting scheme, the Government stated that it was not
prepared to authorise the lottery. It has been well
said * (* Gazetteer of the Madura district,)that the Patnulkarans have a very strong esprit de
corps, and this has stood them in good stead in their
weaving, which is more scientifically carried on, and in
a more flourishing condition than is usual elsewhere.
For the following note on the Patnulkaran weavers
of Madura, I am indebted to Mr. A. Chatterton, Direc-
tor of Technical Enquiries : " As a general rule, they
are in a flourishing condition, and much better off than
the Saurashtra weavers in Salem. This is probably
due to the fact that the bulk of the Madura trade is in a
higher class of cloth than at Salem, and the weavers are
consequently less affected by fluctuations in demand for
their goods due to seasonal variations. In various ways
the Saurashtras of Madura have furnished evidence that
they are a progressive community, particularly in the
attention which they pay to education, and the keenness
with which they are on the look-out for improvements
in the methods of carrying out their hereditary craft.
Nearly all the so-called improvements have been tried
at Madura, and the fact that they have rejected most of
them may be taken to some extent as evidence of their
unsuitability for Indian conditions. Some time ago, one
A. A. Kuppusawmy Iyer invented certain improvements
in the native shedding apparatus, whereby ornamental
patterns are woven along the borders, and on the ends
of the better class of silk and cotton cloths. This appa-
ratus was undoubtedly a material improvement upon that
which is ordinarily used by the weaver, and it has been
taken up extensively in the town. It is said that there
are 350 looms fitted with this shedding apparatus, and
the inventor, who has obtained a patent for it, is try-
ing to collect a royalty of Rs. 1-4-0 a month on each
loom. But this claim is resisted by a combination of
the weavers using this shedding apparatus, and a suit
is at the present time (1907) pending in the District
Court. One of the most important weaving enterprises
at Madura is the Meenakshi Weaving Company, the
partners of which are Ramachandra Iyer, Muthurama
Iyer, and Kuppusawmy Iyer. Their subscribed capital
is Rs. 1,00,000, of which they are spending no less than
Rs. 40,000 on building a weaving shed and office. The
Madura dyeing industry is in the hands of the Saurash-
tras, and the modern phase dates back only as far as
1895, when Mr. Tulsiram started dyeing grey yarn with
alizarine red, and, in the twelve years which have since
elapsed, the industry has grown to very large proportions.
The total sales at Madura average at present about 24
lakhs a year. There are from 30 to 40 dye-houses, and
upwards of 5,000 cwt. of alizarine red is purchased every
year from the Badische Aniline Soda Fabrik. The yarn
is purchased locally, mainly from the Madura Mills, but,
to some extent, also from Coimbatore and Tuticorin.
The mordanting is done entirely with crude native earths,
containing a large percentage of potassium salts. Dry-
ing the yarn presents considerable difficulty, especially in
the wet weather. To secure a fast even colour, the yarn
is mordanted about ten times, and dyed twice, or for
very superior work three times, and between each opera-
tion it is essential that the yarn should be dried. The
suburbs of Madura are now almost entirely covered with
drying yards."
In a note on the Patnulkarans who have settled in
Travancore, Mr. N. Subramani Aiyar writes as follows.
" The Patnulkarans are generally of yellowish tinge, and
in possession of handsomer and more intellectual features
than the Tamil castes, from which they may be easily
differentiated by even a casual observer. They are, how-
ever, more fair than cleanly. They keep in Travancore,
as elsewhere, aloof from other castes, and live independ-
ently of general society, speaking a foreign language.
This they have preserved with astonishing attachment,
and recently a Saurashtra alphabet has been invented, and
elementary books have begun to be written in that dialect.
They are a very conservative class, religious enthusiasts
of a very remarkable order, and skilful and industrious
workmen. They take a peculiar pleasure in music, and
many of them are excellent songsters. There are many
kinds of amusement for both men and women, who
generally spend their leisure in singing songs of a devo-
tional nature.
They believe largely in omens, of which
the following may be noted :
Good. A pot full of water, a burning light, no
Brahmans, a Sudra, a cow, a married woman, and gold.
Bad. A barber, a patient, a person with some
bodily defect, fuel, oil, a donkey, a pick-axe, a broom,
and a fan.
" On entering a Patnulkaran's house, we are led to
a courtyard, spacious and neat, where all the necessary
arrangements are made for weaving purposes. The
Patnulkarans live in streets. A male Patnulkaran resem-
bles a Tamil Vaishnava Brahman in outward appearance,
but the women follow the custom of the Telugu Brah-
mans alike in their costume and ornaments. Their
jewels exactly resemble those of the Telugu Brahman
women, and indicate a temporary residence of the caste
in the Telugu country on the way from Gujarat to
Madura. There is a Tamil proverb to the effect that,
if a male Patnulkaran is seen without his wife, he will
be taken for a Vaishnava Brahman, whereas, in the case
of the Tatan caste, a woman without her husband will
be taken for an Aiyangar. Children wear the karai
round the neck. Tattooing prevails on a very large
scale.
" The Patnulkarans may be divided into three classes
on a religious basis, viz., (i) pure Vaishnavites, who
wear the vertical Vaishnavite mark, and call themselves
Vadakalas or northerners ; (2) those who are mainly
Smartas ; (3) Sankara Vaishnavas, who wear gopi (sandal
paste) as their sect-mark. It is to the last of these
religious sects that the Travancore Patnulkarans belong,
though, in recent times, a few Smartas have settled at
Kottar. All these intermarry and interdine, and the
religious difference does not create a distinction in the
caste. The chief divinity of the Patnulkarans is Ven-
katachalapati of Tirupati. The month in which he is
most worshipped is Kanni (September-October), and all
the Saturdays and the Tiruvonam star of the month are
particularly devoted to his adoration. One of their men
becomes possessed on any of these days, and, holding a
burning torch-light in his hand, touches the foreheads
of the assembled devotees therewith. The Patnulkarans
fast on those days, and take an image of Garuda in
procession through the street. The Dipavali, Pannamasi
in Chittiray, and the Vaikuntha Ekadasi are other
important religious days. The Dusserah is observed,
as also are the festivals of Sri Rama Navami, Ashtami,
Rohini, Avani Avittam, and Vara Lakshmivratam.
Formal worship of deities is done by those who have
obtained the requisite initiation from a spiritual pre-
ceptor. Women who have husbands fast on full-moon
days, Mondays, and Fridays. The serpent and the
banyan tree are specially worshipped. Women sing
songs in praise of Lakshmi, and offer fruits and
cocoanuts to her. The Patnulkarans have a temple
dedicated to Sri Rama at Kottar. This temple is
visited even by Brahmans, and the priests are Aiyangars.
The Acharya, or supreme religious authority of the
Patnulkarans, in Travancore is a Vaishnava Brahman
known as Ubhaya Vedanta Koti Kanyakadana Tata-
chariyar, who lives at Aravankulam near Tinnevelly,
and possesses a large number of disciples. Once a
year he visits his flock in Travancore, and is highly
respected by them, as also by the Maharaja, who makes
a donation of money to him. Elders are appointed to
decide social disputes, and manage the common property
of the caste. In Travancore there are said to be only
three families of Patnulkaran priests. For the higher
ceremonies, Brahman priests are employed.
" A girl's marriage is usually celebrated before
puberty, and sometimes when she is a mere child ot
four or five. Great importance is attached to gotras
or exogamous septs, and it is said that the septs of
the bride and bridegroom are conspicuously inscribed
on the walls of a marriage house. In the selection
of an auspicious hour (muhurtam) for a marriage, 'two
favourable planetary situations, one closely following the
other, are necessary ; and, as such occasions are rare,
a number of marriages take place at one time. A man
may claim his maternal uncle's daughter as his wife,
and polygamy is permitted. The marriage ceremonial
resembles the Brahmanical rites in many points. On
the fourth day, a ceremonial observed by Telugu Brah-
mans, called Nagabali, is performed. The marriage
badge, which is tied on the bride's neck, is called bottu.
[From a note on the marriage ceremonies among the
Patnulkarans of Madura, I gather that, as among Telugu
and Canarese castes, a number of pots are arranged,
and worshipped. These pots are smaller and fewer in
number than at a Telugu or Canarese wedding. A
figure of a car is drawn on the wall of the house with
red earth or laterite.* (* A reddish geological formation, found all over Southern India.)On it the name of the fotra
of the bridegroom is written. On the fourth day, the
nagavali (or offering to Devas) is performed. The
contracting couple sit near the pots, and a number of
lights are arranged on the floor. The pots, which
represent the Devas, are worshipped.]
" The namakarana, or name-giving ceremony, is
performed on the eleventh day after birth. An eighth
child, whether male or female, is called Krishna, owing
to the tradition that Krishna was born as the eighth child
of Vasudeva. Babies are affectionately called Duddu
(milk) or Pilla (child). The annaprasana, or first feeding
of the child, is sometimes celebrated at the end of the
first year, but usually as a preliminary to some subse-
quent ceremony. Sometimes, in performance of a vow,
boys are taken to the shrine at Tirupati for the tonsure
ceremony. The upanayana is performed between the
seventh and twelfth years, but neither brahmacharya nor
samavartana is observed.
" The dead are burnt, and the remains of the bones
are collected and deposited under water. Death pol-
lution lasts only for ten days. The sradh, or annual
ceremony, when oblations are offered to ancestors, is
observed. Widows are allowed to retain their hair, but
remove the bottu. Unlike Brahman women, they chew
betel, and wear coloured cloths, even in old age."
The Patnulkarans have a secret trade language,
concerning which Mr. C. Hayavadana Rao writes as
follows. " The most remarkable feature about it is the
number of terms and phrases borrowed from the craft,
to which special meanings are given. Thus a man of no
status is stigmatised as a rikhta khandu, i.e., a spindle
without the yarn. Similarly, a man of little sense is
called a mhudha, the name of a thick peg which holds
one side of the roller. Likewise, a talkative person is
referred to as a rhetta, or roller used for winding the
thread upon spindles, which makes a most unpleasant
creaking noise. Kapiniker, from kapini, a technical
term used for cutting the loom off, means to make short
work of an undesirable person. A man who is past
middle age is called porkut phillias, which, in weavers'
parlance, means that half the loom is turned."
Saurashtra, more correctly, Sauraṣṭri or Sauraṣṭram or Sourashtra, also known as Palkar, Sowrashtra, Saurashtram, is an Indo-Aryan language spoken in parts of the Southern Indian State of Tamil Nadu. The Saurashtra community is referred to by the same name, or sometimes by the Tamil name, "Pattunoolkaarar" (silk-thread-maker). The Ethnologue puts the number of speakers at 510,000 (1997 IMA), although the actual number could be double this figure or even more.

dances of sourashtra -

சௌரட்டிரர்களின் பல கோவில்களில் பாகவதர்களைக் கொண்டும் நமது சமுதாயப் பெண்களைக் கொண்டும் கோலாட்டம் மற்றும் பிற நடனங்கள் ஆடும் பழக்கம் உள்ளது.  இது குறித்து அறிந்து கொள்வதற்காக நான் இன்று இணையத்தில் தேடியபோது sourashtri என்று ஒரு தளத்தைப் பார்க்க நேரிட்டது.  அருமையான தளம்.  இவர் மிக அழகாக தமிழ் மொழியில் தனக்குத் தெரிந்த பல தகவல்களைப் பகிர்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.  நான்  இதுவரை ஸ்ரீமத்பாகவததைப்  பல முறை படித்து இருக்கிறேன்.   ஆனால் இவர் சொன்ன பகுதியப் படித்ததாக நினைவு இல்லை.  மிக அழகாக  கோலாட்டம் பிறந்த கதையா தந்த வக்த்ரன் என்னும் அர்ரக்கனின் கதையைக் கூறி அவன் வாயில் கண்ணனில் சக்ராயுதம் எப்படி சிக்கியது அவனைக் கொல்ல அவனைச் சிரிக்க வைக்க கண்ணன் கூத்தாடினார் என்றும் அதன் நினைவைப் போற்றும் வகையில் நடனம் ஆடப்படுவதாகக் கூறி விளக்கம் கொடுத்து இருக்கிறார்.  இதே போல ரேணுகா தேவியின் கதையை விளக்கி உள்ளார்.   மிக நன்றாக உள்ளது.  அருள் கூர்ந்து இந்த தளத்திற்குச் சென்று படித்துப் பயனடையும்படி நமது சமூக மக்களைக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.  அவர் தளத்திலிருந்து சில பகுதிகளை நான் தருகிறேன்.  நீங்கள் தளத்திற்குச் சென்றால் நாட்டியங்களை நேரில் கண்டு மகிழலாம்.

தெகி3ச்சர் Vs திச்சர்

Posted by sourashtri under Sourashtra language

நாம் பல சௌராஷ்டிர சொற்களை திரித்து பெறுகிறோம். எழுத்து வடிவில் எழுதும் பழக்கம் இல்லாததால், ஒவோருவர் பேசும் திரிபே சரி என்று அவரவருக்கு படுகிறது.
சில திரிபு உதாரண சொற்களை பாருங்கள் :
1) பெ3டொ என்பதை ப3டொ3 என்றும் = மகன்
2) புஜெ என்பதை பிஜெ என்றும் = பூசை
3) தே3வ் என்பதை தோ3வ் என்றும் = கடவுள்
4) லிக்கி என்பதை நிக்கி என்றும் = எழுது
5) மர்யாத் என்பதை மொர்க்யாத் என்றும் = மரியாதை
என்றும் திரித்து கூறுவதால் (பேசுவதால் ) எழுத்தில் எழுதும் பொது கவனமாக, அந்த சொல்லின் சம்ஸ்கிருத மூல-சொல்லை வைத்துதான் ஸ்பெல்லிங் போடவும், சீர் செய்யவும், பிரித்து எழுதி பொருள் காணவும் முடிகிறது. இப்படி செய்தால்தான் அந்த சொல் பொருள் கொண்டதாக ஆகிறது. இல்லை எனில் உயிர் அற்றதாக ஆகிவிடுகிறது.

ஒரு பெண் தன் விருப்பப்படி திருமணம் செய்து கொண்டால்…
” பெ3ட்3கி3 த4ம்மி ஜீ ஹொராட்3 கெர்லிடி3ஸ் ” என்று சேலம் வட்டார வழக்கிலும்,
” பெ3ட்3கி3 தா4ம் சொட்டிகிஸ் “ என்று தஞ்சாவூர் வட்டார வழக்கிலும் பேசுகிறோம்.
இது தமிழின் ” வீட்டை விட்டு ஓடி போய் மணம் செய்துகொண்டால் ‘ என்ற வாக்கியத்தின் சௌராஷ்டிர மொழியாக்கம் தானே ?
சில வயதான பெருசுகள் மட்டும் ‘ சுயேச்சர் ஹோராட் கெர்லிடிஸ் “ என்று பேசுகின்றனர்.
‘ சுயேச்சர் = சுய + இச்செ + ஹோர் ” என்று பிரித்து பார்த்து பொருள் கொள்ளும்படி உள்ளது. இது தான் சௌராஷ்டிர மொழி வழக்கு. ஆனால் இதனை பெரும்பாலானோர் பயன்படுத்துவதில்லை.

ஏன் நானே, இச்செ என்ற வார்த்தை நம்மிடம் புழக்கத்தில் இல்லையே என்று முதலில் யோசித்தேன்.
பின் ” செக்கூர் தெகி3ச்சர் பி2ரி , தோ3ர் துசைலி ஜீ பள்ளோ ஹீரும் பொல்டிஸ் ” என்ற வாக்கியத்தில் வரும் ‘ தெகி3ச்சர் ‘ என்ற வார்த்தையில் இச்செ என்ற சொல் ஒளிந்து கொண்டுள்ளது என்று கண்டு கொண்டேன்.

இந்த ‘ தெகி3ச்சர்’ என்ற வார்த்தை மதுரையில் ‘ திச்சர் ‘ என்று பேசுகின்றனர்.
‘ திச்சர் ‘ என்ற மதுரை வழக்கை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு ஆராய்ச்சி செய்தால், அந்த வார்த்தையின் ரிஷி-மூலம், நதி-மூலம் போன்ற etimology சமாச்சாரங்கள் கிடைக்காது.
ஆகவே மற்ற அனைத்து வட்டார வழக்குகளையும் வைத்துக்கொண்டு தான் மொழி வளர்ச்சி செய்ய இயலும்.

நடுவில் உள்ளது - என்பதற்கும்
இடையில் உள்ளது – என்பதற்கும் வேறுபாடு உள்ளது அல்லவா?
ம:த்தி = நடுவில்
ம:ஜார் = இடையில் என்று இதன் சௌராஷ்டிர நிகர் சொற்களை நாம் அறிந்து கொள்ள பல வாக்கியங்களை நாம் இந்த வார்த்தைகளை வைத்து பேசுவதன் அடிப்படையில் தீர்மானிக்க இயலும்.

‘ தீ3 தெக3 ம:த்3தி3 மி ஹிப்3பீ3றேஸ் ‘ என்பது போன்ற வாக்கியங்களால் ம:த்3தி3 = நடுவில் என்றும்,
‘ தென ம:ஜல்கெ3 பெ3ட்3கோ3 ‘ போன்ற வாக்கியங்களால் ம:ஜார் = இடையில் என்ற பொருளும் தருவதாக அறுதியிட்டு கூறலாம்.
கெ4ர்வார் Vs கெ4வ்ரார்
ஒரு பெண் கர்ப்பமாக இருக்கிறாள் என்பதற்கு சௌராஸ்ட்ரி மொழியில் ” கெ4ர்வார் க3ன் ஸே ” என்று சேலம், கும்பகோணம் வட்டார வழக்கில் கூறுகிறோம்.
ஆனால், மதுரையில் ” கெ4வ்ரார் க3ன் ஸே ” என்று வ் மற்றும் ர் எழுத்தை மாற்றிப் போட்டு உச்சரிக்கிறார்கள்.
இதனால் இந்த வார்த்தையினை உணர்வோடு (emotional ஆக ) பயன்படுத்த இயலாது போகிறது.
க3ர்ப்ப வார் – என்ற மூலச் சொல்லே பேச்சு வழக்கில் கெ4ர்வார் என்று திரிந்து இருக்கிறது.

இதன் உதாரண வாக்கியமாக ” தெகோ தின்னு-வார், வேள-வியாஜ்யம் நீ: கொந்து4ஸ் நா: கொட்டி அனி பு4ஞ்ஜி கா2ஸ் “ என்பதும்,
சசு-பௌன்டி ம:ஜார் சலோரெ வத்தக ” சென்னு வார், கேர் தார் துவி சொடி, கொ2ட்டோ செர்வி, ஜொ4டொ சொட்3வி வெனி கு3ம்பிலி ரா:த்த நீ: ? “
என்ற இரு வாக்கியங்களிலும் ‘வார்’ என்ற சொல் ‘நாள் ‘ என்ற பொருளிலும் பயன்படுத்தப் படுவதை காணலாம்.
இதனால் ‘ க3ர்ப + வார் ‘ என்று பிரித்து எழுதி பொருள் காணுவது ஆதாரம் உடையதாக ஆகிவிட்டது அல்லவா ?
இப்படி பிரித்து, அதன் சம்ஸ்கிருத மூல வார்த்தையான ‘ கர்ப்ப ‘ என்ற சொல்லின் அடியொற்றி சௌரஷ்ற்றதிலும் ஸ்பெல்லிங் போடுவது அதன் சிறப்பையும், பொருளையும் உணர்த்துகிறது அல்லவா?
இதனை விடுத்தது ‘ கேவ்ரார் ‘ என்ற மதுரையில் புழக்கத்தில் இருக்கும் சொல்லினை கொண்டு பொருள் காண முனைந்தால் எவ்வாறு பொருள் கிடைக்கும் ?
சௌராஷ்டிரா பாஷாம் மந்தூர்
ஹுதீர் ஹுதீர் திருஷ்டி
ஹுதிரி ஜா திருஷ்டி
ஸங்கம திருஷ்டி
செஜ்ஜா திருஷ்டி
பொ3ஜ்ஜா திருஷ்டி
மாயி திருஷ்டி
பாபு திருஷ்டி
அஸ்கினா திருஷ்டி ஜேட்3னோ
மெனி கப்பூர் லவி தீன் சுட்டு பிராடி பா4டாம் லே ஜி தகு3த்கொன்.
எ மந்தூர் ஹால் திருஷ்டி ஜார்த்தே கலந்துக் அமின் செய்லேக்கநீஸ் ஸே.

 அம்ரே சொந்தமுன்
Tags: dayadin, Family relationship, Kinship terms, Relationship, relatives, salem, Salem sourashtra, sontham, sonthamun, sourashtra kinship terms
அம்ரே சொந்தமுன் களட்3ரெ பத3முன்
( பத3முன் = வார்த்தைகள்)
Father = Baap (बाप् ) , दद ( दादा )பாப்
Mother – Amba, ( अम्ब ) Maai ( माय् )  மாய்
Elder Brother = Nhanda ( नःन्द ) நஹ்ந்த
Younger brother = Bhai ( भै ) (भाय् )பாயி
Grand father = Baa ( बा ) Paternal / Maternal
Grand mother = Mhatta ambaa ( मःट्टम्ब ) ( Paternal )
Grand mother = Ajjaan ( अज्जान् & अज्जि ) ( Maternal )அஜ்ஜன்
Elder Sister = Baai ( बाय् )
Younger sister = Bhain ( भेय् न् )
Son in law = Jemai ( जेमै )
Daughter in law = BhouNdi ( भौण्डी )போவுண்டி
Grand Son = Nathe ( नत् ते )நத்தே
Grand Daugher = Nathni ( नत् नि )நதினி
Uncle ( Father’s brother ) = Kaka ( कक )
Uncle’s wife ( Father’s brother’s wife ) = Kaki ( ककि )
Uncle (Mother’s brother ) = Mama ( मम )
Uncle’s wife (Mother’s brother’s wife ) = Mami ( ममि )
Mother’s sister = Mousi ( मौसी )மௌசி
Mother’s sister’s husband = Mousa ( मौस )மௌசா
Co- Brother (Wife’s sister’s huaband ) = Satkud ( सट्कूड् )சொர்குட்
Father in law = Sosuro ( सोसुरो )சொசுரோ
mother in law = Sasu ( ससु )சசு
Step Mother = Nhanni maai ( नःन्नि माय् )
Second wife = Sovothi ( सोवोति )
Elder daugher-in-law = Jhetani ( जेःटनि ) ( जेष् ट रानी )ஜெஹெடணி
Elder daugher-in-law = Dovrani ( देव्राणि ) ( देवर रानी )
Husband’s Sister = Nenendi ( नेनेन्दी )
எ அஸ்கி கி2ன் …. and ….
Bhojai ( भोजै )
Phui ( फुय् )
Devar ( देवर )
Mhatta sosuro ( मःट्ट सोसुरो )
Nhanna sosuro ( मःट्ट ससु )
Nhanna sasu ( नःन् न ससु )
PadNathe ( Grand Grand son ) ( ( पड् नत् ते )
PadNathe ( Grand Grand dauther ) ( ( पड् नत् नि )
Bhabi ( Elder brother’s wife to younger ) = ( भबि )
Nhan sosuro ( Nhanna sosuro ) (Father in law’s younger brother) = ( नःन् सोसुरो )
Mhatta sosuro ( Father in law’s elder brother ) = ( मःट्ट सोसुरो )
ஜத அங்கு3ன் ஜுகு3யே ஸே….

goddess RENUKA –

ரேணுகா மாயி - அவ்ரே குல தெய்வமு மெனி மெனன்.  ஆனா ஜுகு தென்கோ விவரு களானா.  எனு சொக்கட் சங்கிராசி.  சொவ்துவோ

“ரேணுகா-ராஜா” என்பவரின் மகளே ரேணுகா. ரேணுகா-ராஜா வின் குரு அகஸ்திய . அவரின் ஆணைப்படி யாகத்தில் பிறந்தவளே ரேணுகா. இவளை ஜமதக்னி முனிவருக்கு விவாகம் செய்வித்தனர். ஜமதக்னி ஆஷ்ரம் பெல்காம், பவடாத்தி, ராம்ஷ்ரான்க் மலையில் அமைந்துள்ளது.

அவள் ஜமதக்னி முனிவரின் தவத்திற்கு வேண்டிய அனைத்து பணிவிடைகளும் செய்து வந்தாள். அதில் ஒன்று ஜலப்ரபா நதியில் தூய மணல் எடுத்து குடம் செய்து அதில் நீர் கொண்டு வந்து தருதல் ஆகும். இவளுக்கு ஐந்து மகன்கள் பிறந்தனர். வசு, விஸ்வவசு, பிருத்யனு, மிருஹத்கன்வ, ராமபத்ரா ஆகியோர் . இதில் ராமபத்ரா என்பவர் சிவனை நோக்கி தவம் செய்து பரசு ஆயுதம் பெற்று, ‘ பரசுராமர் ‘ என்று பெயர் பெற்றவர் ஆனார்.
ஒரு நாள் அவள் நீர் எடுக்க ஆற்றுக்கு சென்ற பொது, கந்தர்வ தம்பதிகளின் நீர் விளையாடலை பார்த்து கவனம் சிதறினாள். இதனால் மணல் குடம் உருவாக்க இயலவில்லை. ( ரேணுகா என்ற சொல் சமஸ்கிருதத்தில், தூய மணல் துகள்கள் என்று அர்த்தம் தரும்.) கவனம் சிதறிய காரணத்தால் கணவரால் விரட்டப்பட்டு காட்டில் தவம் செய்தவளை ஒரு நாள் ஏக்நாத், யோகிநாத் என்ற இரு ரிஷிகள் சந்தித்தனர். அவளின் கணவரான ஜமதக்னி இருக்குமிடம் திரும்பி செல்லுமாறு கூறினார். உன் கணவனால் சோதிக்கப்பட்டு, பின் மக்களால் வழிபடப் படும் தெய்வ வடிவம் பெறுவாய் என கூறினார். மகாராஷ்டிரா மாநிலம், சஹ்யாத்ரி மலை, மாஹூர் என்ற இடம் இவளின் இருப்பிடம் என்று தேவி பாகவதம் குறிப்பிடுகிறது.
இந்நிலையில் ஒரு முறை கார்த்த வீரியார்ஜுனன் என்ற ராஜா இவளின் ஆஷ்ரமப் பசுவான காமதேனுவை அடைய ஜமதக்னி முனிவரிடம் விவாதம் செய்ய, கட்டாயமாக கவர முயல, அது கார்த்த வீரியார்ஜுணனை மரணத்தில் முடிகிறது. கார்த்த வீரியார்ஜுனானில் வாரிசுகள் பழி வாங்க ஜமதக்னி முனிவரை வெட்டி விட்டு, பின் பரசுராமரின் நன்கு சகோதரர்களை வெட்டி பின் ரேணுகாவை துரத்த, அவள் ஹிமாச்சல பிரதேசத்தில் உள்ள ஓர் ஏரியில் முழ்கி மறைந்து தெய்வம் ஆனாள். இதனால் நூறு தலைமுறை சத்திரிய அரசர்களை கொல்வேன் என்று பரசுராமர் சபதம் செய்தார். ரேணுகா முழ்கிய ஏரி, ஓர் பெண் படுத்த வடிவில் இருக்கும். இலங்கையிலும் இவள் வழிபாடு உள்ளது
இதன் தொடர்ச்சி தான், பல அரசர்களை கொன்ற பிறகு பரசுராமர் சௌராஷ்டிரா பிராமணர்களிடம் வந்து பிரயசித்த யாகம் செய்து தருமாறு கேட்க, அவர்கள் மறுக்க, நமக்கு தேசாந்திரம் செல்லும் சாபம் வந்தது. இதனால் ரேணுகா வழிபாடு சாபம்-நீக்கம் தரும் வழிபாடு ஆகும்.
இவள் சாட்சாத் துர்கா சாமுண்டி வடிவம் ஆவாள்.
மற்றொரு சௌராஷ்டிரா பரம்பரை வழக்கப் படி, இவள் ” ஹ்ரு ” என்ற அக்ஷரத்தின் தெய்வம் ஆவாள். ஹ்ருணுகா என்று மாத்ருகா அக்ஷரங்களின் வரிசையில் பெயர் பெறுகிறாள். இந்த ஹ்ருணுகாவின் சிலை அமைப்பு இலக்கணத்தை ஷில்ப-சாஸ்திரம் பேசுகிறது.
எந்த வகையில் ரேணுகா வழிபாடு சௌராஷ்டிரா மக்களால் மேற்கொள்ளபடுகிறது? என்றால், கலசத்தில் ஆவஹனம் செய்து, ரேணுகா தேவியில் உருவத்தை மஞ்சளால் செய்து பூஜை செய்யப்படும். முன் காலங்களில் ரேணுகா தேவியின் சிரம் மட்டும் அமைக்கப்பட்டு வழிபடப் பட்டது. இந்த சம்பிரதாயத்தை ‘ அம்பா3 மடோ3த்தே ‘ என்று சௌராஷ்டிரா மொழியில் கூறுகிறோம். இந்த விழா துவங்கும் சில நாட்களுக்கு முன் பொது இடத்தில் ஹனுமான் துவசம் ஏற்றப்படும். இந்த ‘ அம்பா மடோ3த்தே ‘ பொது வழிபாடாக பொது இடங்களில் அம்பா சிலை அமைத்தும், குடும்ப வழக்கமாக சில குடும்பங்களிலும் செய்யப் படுகிறது. குடும்ப வழக்கமாக வீட்டில் ‘ அம்பா3 மட3த்தே’ செய்பவர்கள் ரேணுகாவை அல்லாது சரஸ்வதி அம்பாவையே வீட்டில் வழிபடுவர். வழிபாடு மூன்று அல்லது ஐந்து நாட்கள் நடைபெறும். பின் பெண்கள் மட்டும் தனியாக கூடி சமைத்து உண்பர். கெ3ப்3பீ3ள் – எனப்படும் கும்மி ஆடி, அம்பாவின் மேல் பாட்டு பாடுவர். அந்த இடங்களில் ஆண்களுக்கு கண்டிப்பாக அனுமதி இல்லை.! இவளைப் பற்றி சௌராஷ்டிர மொழியில் கும்மிப் பாட்டு உண்டு.
இறுதி நாள் விடியற்காலையில் ‘ கா4ஸ் பா4த் ‘ எனப்படும் முருங்கை கீரை, அவரை குழம்பு கலந்த சாதத்தை பிரசாதமாக தருவர். எந்த மிருக பலியும் கிடையாது. பின் புனித ஆறு அல்லது நீர் துறைகளில் அம்பாளை விசர்ஜனம் செய்வர்.
இந்த வகையில் நம்மிடம் இருந்து பிற சமுதாயத்தினரும் தற்காலத்தில் மஞ்சளில் சிலை அமைத்து வழிபாடு நடத்துவதை கற்றுக் கொண்டு செய்து வருகின்றனர். மேலும் நம்மவர்களும், திருப்தி வெங்கடாசலபதி தொடக்கி, அம்பா ரேணுகா வரை அணைத்து சிலைகையும் மஞ்சளில் பிடித்து அற்புதமாக வடிவமைத்துவிடுவர்.
இவளுக்கு ஒரு கோவில் சேலம் மாநகர் சௌராஷ்ட்ர விப்ரகுல நந்தவனத்தில் அமைந்துள்ளது. சேலம் செவ்வாபேட்டையிலும் அமைந்து உள்ளது.
shtra folk dance
Tags: கொணங்கி, சௌராஷ்டிரா, ராம நவமி. ராமாயணம், palkar, saurashtra, saurashtra folk dance, sourashtra bhasha, Sourashtra language
Video of the celebration Ramanavami 2010. At Vadakalai Bhajana mhatam, Salem.

பங்கா, (Wing) ஜவ்ணான் (Youth)
Tags: सौराष्ट्रा भाषा, சௌராஷ்டிரா, பள்கார், மொழி, palkar, saurashtra, Sourashtra language, wing, youth
பங்கா
சிறகு என்ற தமிழ் சொல்லுக்கு சௌராஷ்டிர மொழியில் பங்கா என்றும் ரெக்கே என்றும் கூறுவர். இதில் பங்கா என்ற சொல் பரவலாக உபயோகத்தில் இல்லை. எனினும் விசிறி என்ற பொருளில் சில சௌராஷ்டிரர்கள் பயன் படுத்துகின்றனர்.

ஆயினும் அரிசி புடைத்தல் என்ற தமிழ் சொல்லிற்கு ‘ தந்து3 பங்கடோ3த்தே ‘ என்ற சௌராஷ்டிர சொல் உள்ளது. இதனை சிலர் ப2ங்க3டோ3த்தே என்று உச்சரிப்பு மாற்றி கூறுவர். இதனால் அரிசியை போர்த்துதல் என்று பொருள் மாறி விடுகிறது. இந்த பங்கடோ3த்தே என்ற சொல்லில் இருந்து நம்மிடம் பங்கா என்ற சொல் ஒரு காலத்தில் இருந்தது என்று அறியலாம்.

ஜவ்ணான் :
ஜவ்ணான் என்ற சொல் சேலம் மக்களிடையே புழக்கத்தில் இல்லை. ஆனால் இளைஞர் என்ற பொருளில் வேறு மதுரை போன்ற ஊர்களில் இருப்பது எனக்கு தெரியும். இந்த வார்த்தை ஏன் சேலத்தில் இல்லை என்று தேடிக் கொண்டு இருந்தேன்.
திடீரென ஒரு நாள் கிடைத்தது.
ஒரு வயதான கிழவி பிறந்து ஒரு நாளே ஆனா குழந்தையை பார்க்க வந்திருந்தாள். அப்போது நான் அங்கு இருந்தேன். அந்த கிழவி குழந்தை பெற்ற ‘ ப3ள்டீன் பை3 ‘ எனப்படும் பிரசவித்தவளை பார்த்துக் கூறினாள் ” எ நுகுரு எ ஆங்கு3ம் ஸேத்தே கே2ஸ், ஜவண்ண கே2ஸ் பா3ய்… தீ3 தி3ன்னும் லலி ஜேடை3 ” என்று கூறினாள். ஆஹா கிடைத்து விட்டது, இளமையான இந்த பூனை-முடி என்று கூறப்படும் உதிர்-முடி குழந்தையில் உடலில் இருந்து உதிர்ந்து விடும் . என்பதற்கு ஜவண்ண கே2ஸ் – என்று கூருகிறாளே ! அப்படியானால் இந்த வார்த்தை சேலத்திலும் இருந்திருகிறது. ஆனால் தற்போது இல்லை. ஆயினும் தகுந்த சூழ்நிலை இருந்தால் மட்டுமே முதியவர்களிடம் இருந்து அந்த வார்த்தைகள் வெளிப்படுகின்றன. இந்த சூழ்நிலை ஏற்படுத்தி வார்த்தைகள் சேகரிப்பதை ஒரு கலையாக செய்து வருகிறேன்.
லஜ்ஜெ – Shy
Tags: लज्जा, सौराष्ट्रा भाषा, சௌராஷ்டிரா, மொழி, வெட்கம், palkar, shy, Sourashtra language, sourashtra migration
 இளந்தைலைமுறை சௌராஷ்டிரர்கள் வெட்கம் என்ற தமிழ் வார்த்தையை அப்படியே உபயோகப் படுத்துகின்றனர். லஜ்ஜெ என்றும் லாஜ் என்றும் நமக்கு ஒரு தலைமுறை முந்தையவர்கள் பயன்படுத்தியதை நாம் மறந்து விட்டோம்.

பிறந்து ஆறு மாதமே ஆனா குழந்தையை மடியில் வைத்து கிழவிகள் கூறும் வசனத்தை நினைவு படுத்திப் பார்த்தால் தான் இந்த லஜ்ஜெ வார்த்தை பலருக்கு நினைவு வரும்.

” தொகோ3 லாஜ் நீ: ?
லஜ்ஜெ நீ: ?
துமரே அஜ்ஜான் கே4ர் ஜா ! ”
என்று வேடிக்கையாக கூறுவர்.
குறிப்பிட்ட இது போன்ற சூழ்நிலை அமைந்தால் தான் பல முதியவர்களுக்கும் வழக்கிழந்த சௌராஷ்டிர வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வருகின்றன. எனவே வழக்கிழந்த சௌராஷ்டிர வார்த்தையை சேகரிப்பது என்பது மிக அதிக நேரம் எடுக்கும் வேலையாக உள்ளது.
த4னதூ4ளி – Spider’s web
 ஒட்டடை, சௌராஷ்டிரா, பள்கார், மொழி, dhanadhuli, ottadai, Sourashtra, spider web
த4னதூ4ளி மெனெத் தமிழும் ஒட்டடை மெனி மெனன். இந்த வார்த்தையை தன + தூளி என்று பிரித்துப் பார்த்தால் தன = பணம் தூளி = தூசு என்று பொருள் படுகிறது. இந்த சௌராஷ்டிர வார்த்தை அப்படியே சம்ஸ்கிருத வார்த்தையில் இருந்து சற்றும் வேறு படாது இருக்கிறது. தூசு என்ற வார்த்தைக்கு நிகரான சௌராஷ்டிர சொல் ” து4ம்மு “ என்று வேறு ஒரு வார்த்தை எப்பொழுதும் புழக்கத்தில் இருந்தாலும், “ தூ4ளி ” என்று பயன் படுத்துவது இந்த ஒட்டடை என்ற வார்த்தையில் தான்.
இது ஒரு பழங்கால மூட நம்பிக்கை சம்பந்தப் பட்டது. வீட்டில் ஒட்டடை நிறைய இருந்தால் பணம் சேரும் என்பது அந்த மூட நம்பிக்கை. அதன் அடிப்படையில் ஒட்டடையை சௌராஷ்டிர மொழியில் தனதூளி என்று அழைத்தனர். அதாவது பணத் தூசி.! மிகச் சிலர் மட்டுமே ‘ ம:கி3டி3 கூ4 ட்3 என்று ஒட்டடையை கூறுவர்

இவருக்கு சௌராஷ்டிரா வார்த்தைகளைச் சேகரிப்பது மிகப் பிடித்த வேலை போலும்.  வளர்க இவரது பணி.   தொலைந்து போன அல்லது தொலைத்து விட்ட வார்த்தைகளைத் தேடும் பணியை இவர் தொடர்ந்து செய்ய வேண்டும்.  இது எனது வேண்டுகோள்.

munnor vazhipadu tamilil allathu thaimozhiyil

முன்னோர்களுக்கு வழிபாடு தாய்மொழியில் நடத்தவேண்டும் என்று நான் முன்னர் ஒரு கட்டுரையில் கூறியிருந்தேன்.  அதை எப்படி செய்யலாம் என கீழே விபரமாகக் கூறி உள்ளேன்.
முன்னோர்களுக்குப் பூசை என்பது நாம் செய்ய வேண்டிய இன்றியமையாத பணிகளில் ஒன்று.  இதை அவர்கள் இறந்த தேதி அல்லது திதியைத் தெரிந்து கொண்டு அன்றைக்குச் செய்வது நலம்.(இவை எல்லாம் என் சொந்த கருத்தக்கள்.  ஏற்றுக் கொள்பவர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.  மறுப்பவர் ஐயரை வைத்து அவர் கூறும் வழிமுறைப்படி மிகச் சிரத்தையாக இப்பணியை  மேற்கொள்ள வேண்டும்.)  ஆனால் ஒருமுறை அருள் கூர்ந்து இப்பணியை எப்படி சிரத்தையாகச் செய்ய வேண்டும் என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.
                                                     

                                                   முன்னோர் வழிபாடு


கண்ணுதற் பெருங்கடவுளும் கழகமோடு அமர்ந்து

பண்ணுறத் தெளிந்து ஆய்ந்த இப்பசுந்தமிழ் - ஏனை
மண்ணிடைச் சில இலக்கண வரம்பிலா மொழி போல்
எண்ணிடப் படக்கிடந்ததா எண்ணவும் படுமோ

பூசையும் பூசைக்கேற்ற பொருள்களும் பூசை செய்யும்
நேசனும் பூசை கொண்டு நியதியிற் பேறு நல்கும்
ஈசனும் ஆகிப் பூசை யான் செய்தேன் எனும் என் போத
வாசனையதுவுமான மறை முதல் அடிகள் போற்றி

தெய்வம் விருந்து ஒக்கல் தான் என்று ஆங்கு
ஐம்புலத்தாறு ஓம்பல் தலை
மனிதனாகப் பிறவி எடுத்த நாம் எவ்வளவோ இடர்ப்பாடுகளை அனுபவிக்க நேரிடுகிறது. இறைவன் எல்லோரையும் ஒன்றாகவே படைத்தான் என்றால் நமது இடர்ப்பாடுகளுக்கு என்ன தான் காரணம்? சிலர் சொல்கிறார்கள் நம் முன்வினைப் பயன் தான் காரணம் என்று. ஆம் அதுவும் ஒரு காரணம். வினைப்பயனின் கொடுமையைத் தணிக்க நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்? படைத்த நம் இறைவனின் துணையையும் நம் முன்னோர்களின் துணையையுமே நாட வேண்டும். இறைவனின் துணையை நாடினால் அவர் தாய், தந்தை, குரு ஆகியோரை நாம் எப்படிப் போற்றியிருக்கிறோம் என்பதைப் பார்ப்பார். எனவே நாம் நமது பெற்றோரையும் ஆசிரியரையும் தினசரி வணங்க வேண்டும். போற்ற வேண்டும். அன்பு செலுத்த வேண்டும். கிருத்துவத்திலே கூட இறந்தவர்களுக்காக பல நாடுகளிலே ஒரு நாளை ஒதுக்கி வைத்து அதை அரசு விடுமுறையாக வைத்துள்ளார்கள். அதை சில பகுதிகளிலே கல்லறைத் திருநாள் எனக் கொண்டாடுகிறார்கள். சில பகுதிகளிலே மரித்தோர் நாள் என்று கொண்டாடுகிறார்கள். அன்று மக்கள் எங்கிருந்தாலும் தனது சொந்த ஊருக்கு வந்து பெற்றோர் மற்றும் நெருக்கமானவர்களின் கல்லறையைச் சுத்தம் செய்து வழிபாடு செய்கிறார்கள். (விக்கிபீடியா என்ற வலைத்தளத்தில் மரித்தோர் நாள் என்பதை ஆங்கிலத்தில் அடித்துத் தேடினால் விபரம் கிடைக்கும்)

சிவராத்திரி அன்று மக்கள் எங்கு பணி புரிந்தாலும் தனது சொந்த ஊருக்கு வந்து அங்கு நடைபெறும் தனது குலதெய்வ வழிபாட்டில் கலந்து கொள்கிறார்கள். குலதெய்வ வழிபாடு முன்பு முன்னோர்கள் வழிபாடாகத் தான் இருந்திருக்க வேண்டும்.
இப்பிறவியில் ஒரு பெற்றோருக்கு மகனாகப் பிறக்கக் கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும். தாயிற் சிறந்த கோயில் இல்லை, தந்தை சொல் மிக்க மந்திரம் இல்லை என்பதை வேத வாக்கியமாகக் கொண்டு பெற்றோர் இருக்கும் வரையில் மனம் கோணாமல் மகன் எனப்பட்டவன் அவர்களுக்குப் பணிவிடைகள் செய்ய வேண்டும். தாயும் தந்தையும் இல்லையென்றால் இந்த வாழ்க்கை நமக்கு இல்லை என்பதை உணர்ந்து அவர்களுக்கு ஊழியம் செய்ய வேண்டும். அதற்குப் பின்னர் நமது ஆசிரியர் வருகிறார். நமது பெற்றோர் நாம் நல்ல அறிவினைப் பெற வேண்டும் என்பதற்காக கல்வி நிறுவனங்களில் இந்த காலத்தில் சேர்த்து விடுகிறார்கள். முன்னால் தனிப்பட்ட ஆசிரியர்-குரு- துறவி போன்றவர்களிடம் தமது குழந்தைகளை ஒப்படைத்து கல்வியைப் புகட்டினார்கள். நாம் இதிகாசங்களைப் படித்தாலும் சரி - சரித்திரத்தைப் படித்தாலும் சரி இது நமக்குப் புலப்படும். அவர் கற்றுக் கொடுத்து தான் நாம் உலகத்தைத் தெரிந்து கொண்டோம். வாழும் வழியைக் கற்றுக் கொண்டோம். இக்காலத்தில் குரு தவிர நாம் தினசரி படிக்கக்கூடிய நாளிதழ்கள் மற்றும் வானொலி, தொலைக்காட்சிப் பெட்டி, வலைப்பின்னல்கள், போன்றவற்றிலிருந்து நாம் பல விஷயங்களைக் கற்றுக் கொள்கிறோம். நாம் இவைகளில் நல்லவற்றையே கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். இவ் விஷயத்தில்  அன்னப்பறவையைப் பின்பற்ற வேண்டும். ஏன் என்றால் நமக்கு கிடைக்கக் கூடிய- நாம் படிக்கக் கூடிய - நாம் தெரிந்து கொள்ளக் கூடிய செய்திகளிலிருந்து தான் நம் எதிர்காலம் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. எனவே ஒருவகையில் நாம் சிறப்பாக வாழ்ந்தாலும் சரி - சீரழிந்தாலும் சரி அதற்கு நாம் தான் காரணம் ஆகின்றோம். நாம் தெய்வத்தைத் தொழுவதற்கு முன் மாதா, பிதா மற்றும் குரு ஆகியோருக்கு நமது கடமைகளைச் செவ்வனே ஆற்ற வேண்டும். அவர்கள் மனம் புண்படாதபடி நமது கடமைகளை ஆற்ற வேண்டும்.

அப்போது தான் நாம் இந்த பிறவிச் சுழலிலிருந்து விடுபட முடியும்.
வழிபாட்டினைச் செய்யும் போது நான்- எனது என்ற தன்னுணர்வின்றி தியாக உணர்வுடன் வழிபாட்டினைச் செய்ய வேண்டும். உலக மக்களிலே ஒவ்வொருவருக்குமே குறைந்தது ஏழு தலைமுறைகளைத் தாண்டியவர்களாகத் தான் உத்தம மூ£தையர்கள் பெரும்பாலும் வந்தமைகின்றார்கள். அதாவது கடந்த 7 தலைமுறைகளாகவே கலியுகத்திலே சரியான முறையிலே நல் ஒழுக்கஇ நல்ல பண்பாடு உள்ள மக்களாக வாழமுடியாமல் சமுதாய வாழ்க்கை அமைந்து விட்டது. ஆனால் நாம் பெறுவதற்கு அரிய மானிடப் பிறவியைப் பெற்று உள்ளோம். எனவே எட்டுத் தலைமுறைகளுக்குத் தாண்டி இருக்கின்ற பித்ருக்களை மனதார, வாயார, உரக்கக் கூவி அழைத்து பித்ருக்களே, எங்களைக் காப்பாற்றுங்கள் என்று துதிக்க வேண்டும் நமது முன்னோர்களில் சிலர் முறையான வழிபாட்டின் காரணமாக அல்லது சந்ததிகள் செய்த பித்ருபூசை போன்ற நற்செயல்கள் மற்றும் முன்னோர் வழிபாட்டின் காரணமாக பித்ரு என்று அழைக்கப்படும் நிலையை அடைந்திருப்பர். ஆனால் பலர் அவர்கள் செய்த வினைகள் காரணமாக வினைப் பயனைத் துய்க்கும் பொருட்டு பல இடங்களில் பல வடிவங்களில் பல பிறவிகளில் இருப்பர். இவர்களும் பித்ரு என்ற நிலையை அடைய நாம் செய்யும் இந்த முன்னோர் வழிபாடு மிகவும் உதவும். முன்னோர்களுக்கு மட்டுமல்ல - நாம் நேசித்த நண்பர்கள் மற்றும் பிற உயிரினங்களுக்குக் கூட நாம் இவ்வகை வழிபாட்டின் மூலம் ஏற்றத்தைத் தர முடியும். இதற்குக் காருண்ய தர்ப்பணம் என கூறுவர்.

தந்தை இறைவனடி எய்திய பிறகு ஒரு மகனின் கடமை என்ன?

தந்தைக்கும் அவருடைய முன்னோர்களுக்கும் நீர்க்கடன் என்பதை முழு உணர்வோடு விருப்பத்தோடு செய்ய வேண்டும். தந்தை இப்படிப்பட்ட வழிபாட்டை மேற்கொள்ளவில்லை அல்லது முன்னோர்களில் எவரும் செய்து பழக்கமில்லை என்று அலட்சியமான பதிலை நாம் சொல்லக் கூடாது. காரணம் நாம் இன்று நன்றாக இருந்தாலும் அது பித்ரு என்று அழைக்கப்படும் நமது முன்னோர்களின் நல்லாசியே காரணம். நாம் பல்வேறு வகையான இடர்ப்பாடுகளில் சிக்கிக் கொண்டிருந்தாலும் அதற்குக் காரணமும் நாம் முறையாக முன்னோர்களை வழிபடாததே அல்லது நமது முன்னோர்கள் முறையாக வழிபாட்டினை மேற்கொள்ளாததே. இப்படி இருப்பதால் பித்ரு தோஷம் உண்டாகிறது.

பித்ரு தோஷம் என்றால் என்ன?








நாம் இந்த அடிப்படை உண்மையை உணர்ந்து முறையாக பித்ரு பூசை என்னும் வழிபாட்டினை முறையாகச் செய்ய வேண்டும். அப்படிச் செய்தால் நம்முடைய குலம் தழைத்தோங்கும். எதிரிகளின் தொல்லை நீங்கும். பிணிகள் வரா. வந்தாலும் விரைவில் நீங்கும். புகழ், நீண்ட நாள் வாழ்வு, நல்ல மகப்பேறு, வீடு-வாகன வசதி, பதவி உயர்வு, இறுதியில் வீடு பேறு தானாக தேடி வரும். குடும்பம் தழைத்தோங்கும். இதை நாம் படித்தால் மட்டும் போதாது. வாழ்க்கையில் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். வள்ளுவப் பெருந்தகை நமக்கு அறிவுறுத்தியது போல் கசடறக் கற்க வேண்டும். கற்றபடி வாழ்க்கையில் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.

சிரார்த்த தினத்திலும், தர்ப்பண தினத்திலும் இறந்தவர்களுக்கு எள்ளும் தண்ணீரும் கலந்து நீர்க்கடன் செய்து, அன்றைய தினம் இயன்ற அளவு ஏழைகளுக்கு அன்னதானம் செய்து, காக்கைக்கு உணவிட்டு, பசுவுக்குத் தீவனம் கொடுத்து, புத்தாடைகளை ஏழைகளுக்கு வழங்க வேண்டும். இப்படிச் செய்வதால் நாம் முன்னோர்களின் அருளாசியைப் பெறலாம்.

நாமும் நம் குடும்பத்தினரும் நலமாக- வளமாக வாழ இக்கடமையைத் தவறாமல் நாம் செய்தே ஆக வேண்டும். முன்னோர்களுக்குச் செய்யும் கடமைகளை நல்ல ஈடுபாட்டோடு செய்ய வேண்டும். இன்றியமையாத பணிகளை ஒதுக்கிவிட்டு இப்படிப்பட்ட பணிகளுக்காக நேரத்தைச் செலவழிக்க வேண்டியிருக்கிறதே - பணம் செலவழிக்க வேண்டியிருக்கிறதே என்று நினைத்துக் கொண்டே இந்தப் பணிகளைச் செய்யக் கூடாது. இந்தக் கடமையைப் பற்றிப் படிக்க வேண்டும். அதன்படி நடக்க வேண்டும். பிறரிடம் கூடி இதன் இன்றியமையாததை நாம் எல்லோருக்கும் உரைக்க வேண்டும். அப்பொழுது தான் நம் பண முற்றுப் பெறும். இது வீடு போன்ற அமைப்பில் உள்ள ஒரு பணி. படி - நடை - கூடம் - முற்றம். இது தான் வாழ்க்கைமுறை.

முன்னோர்களைத் திருப்திப்படுத்துவதையே பித்ரு பூசை - பித்ரு தர்ப்பணம் என்று கூறுகிறார்கள். தர்ப்பணம் என்றால் திருப்திப்படுத்துவது என்று பொருள். முன்னோர்களைத் திருப்திபடுத்துவது என்பது தகப்பனார் வழியிலே இறந்த ஆறு பேருக்கும், தாய் வழியிலே ஆறு பேருக்கும் செய்ய வேண்டும்.

தந்தை வழியில் ஆறு பேர் யார்?

தந்தை-தாய்
தந்தையின் தந்தை- தந்தையின் தாய்
தந்தையின் தாத்தா-தந்தையின் பாட்டி
தந்தையின் முப்பாட்டன் - தந்தையின் முப்பாட்டி
தாய் வழயில் ஆறு பேர் யார்?


தாயின் அப்பா- அம்மா
தாயின் தாத்தா-பாட்டி
தாயின் முப்பாட்டன்-தாயின் பாட்டிக்கு முப்பாட்டி
(எந்தை தந்தை தந்தை தந்தை தன் மூத்தப்பன் எனப் பெரியாழ்வார் கூறுவார்)
இது ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்ள முடியாவிட்டால் ஒரு பேனாவை எடுத்து கீழே சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளபடி பெயர்களை எழுதிக் கொள்ளவும். பலருக்கு முன்னோர்களின் பேர்கள் தெரிய வாய்ப்பு இருக்காது. காரணம் இன்றைய நாகரிகம்.

தந்தை வழி முன்னோர்கள்

த.- தந்தை
தத- தந்தையின் தந்தை
ததத- தந்தையின் தந்தையின் தந்தை
தததத- தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தை
ததததத- தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தை

அ- அன்னை
தஅ- தந்தையின் அன்னை
ததஅ-தந்தையின் தந்தையின் அன்னை
தததஅ- தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் அன்னை
ததததஅ-தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் அன்னை

அன்னை வழி முன்னோர்கள்

அத- அன்னையின் தந்தை
அதத-அன்னையின் தந்தையின் தந்தை
அததத-அன்னையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தை
அதததத-அன்னையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தை
அததததத-அன்னையின் தந்தையின் தந்தையின் த்ந்தையின் தந்தையின் தந்தை

அஅ- அன்னையின் அன்னை
அதஅ- அன்னையின் தந்தையின் அன்னை
அததஅ-அன்னையின் தந்தையின் தந்தையின் அன்னை
அதததஅ-அன்னையின் தந்தையின் த்நதையின் தந்தையின் அன்னை
அததததஅ-அன்னையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் தந்தையின் அன்னை

இதை நன்கு கவனித்து பேர்களைக் குறித்துக் கொள்ள வேண்டும் ஒருவேளை பெயர்
தெரியவில்லை என்றால் இறைவனின் அல்லது இறைவியின் பெயரைக் குறித்துவைத்துக் கொள்ளவெண்டும்.

அதே போல் காருண்ய தர்ப்பணம் செய்ய விரும்புவோர் மறைந்து போன நண்பர்கள், உறவினர்கள்- அதாவது மேலே உள்ள பட்டியலில் இல்லாத தாய்-தந்தையின் முன்னோர் அல்லாதோர், மறைந்து போன நமது ஆசிரியர்கள், நாம் யாரை எல்லாம் மதித்தோமோ அவர்களில் இறந்திருந்தால் அவர்கள் பட்டியல், நாம் நேசித்த உயிரினங்கள் இவற்றை எல்லாம் பட்டியல் இட வேண்டும். இதே போல பேரிடர்களின் போது அதாவது சுனாமி, விமான விபத்து, இரயில் விபத்து போன்று பலவகை விபத்துகளில் இறந்தவர்களுக்கும் நாம் தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டும்.

உளத் தூய்மையுடனும் உள்ள உறுதியுடனும், நல்ல உணர்வுடனும் இப்பணியை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்பது மிக இன்றியமையாதது.

முன்னோர் வழிபாட்டின் போது ஐவகையில் மூன்று நாட்களுக்கு முன்பிருந்தே நாம் தூய்மையாக இருக்க வேண்டும்

1. உடல் தூய்மை
2. உளத் தூய்மை
3. உணவுத் தூய்மை
4. சொல் தூய்மை
5. செயல் தூய்மை

இப்பணிக்கு இன்றியமையாதவை ஆறு பொருட்கள்

அமர்வதற்கு புல்லினால் ஆக்கப்பட்ட பாய் அல்லது தூய்மையான பருத்தி ஆடை
தாமிரம் அல்லது வெள்ளியினால் செய்யப்பட்ட தட்டு ஒன்று
தூய்மையான நீருடன் கூடிய தாமிர பாத்திரம்
தூய்மையான - கசடுகள் நீக்கப்பட்ட எள்
தர்ப்பைப் புல்
தர்ப்பையினால் செய்யப்பட்ட மோதிரம்
நாம் யாருக்காக வழிபாடு செய்கிறோமோ அவர்களின் பட்டியலை நாம் தயாராக வைத்திருக்க வேண்டும்

காருண்ய வழிபாட்டிற்காக நண்பர்கள், உறவினர்கள், ஆசிரியர்கள், நாம் நேசித்த பிற உயிரினங்கள் பட்டியல்

பணியைத் துவக்குவோமா?
குறைந்தபட்சம் இரண்டு விளக்குகளை ஏற்றுக
கிழக்கு நோக்கி நாம் அமர வேண்டிய பாயை விரிக்க அல்லது தூய துணியை விரிக்க
இறைவனே நல்ல சிந்தனை ஏற்படவும் கெட்ட எண்ணங்கள் இருந்தால் விலகவும்
தங்களை வேண்டி இந்த தண்ணீரை வழிகாட்டும் இறைநூலாகக் கருதி உட்கொள்கின்றேன் எனக் கூறி தாமிர பாத்திரத்தில் உள்ள நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

என்னுடைய அறிவையும் ஆற்றலையும் தூய்மைப்படுத்துவதற்காக
இந்த நீரை அருந்துகிறேன் எனக் கூறி நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

நான் செய்யும் செயலைத் தூய்மைப்படுத்தவும் நல்வழிப்படுத்தவும் தீய செயல்களைத் தடுத்து நிறுத்தவும் இந்த நீரை இறை நெறியாகக் கருதி அருந்துகிறேன் எனக் கூறி நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

நல்லவையே நடக்க வேண்டும் என்பதற்காகவும் தீய எண்ணங்கள் வராமல் தூய்மையான மனத்துடன் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காவும்
என வேண்டி இந்த நீரை இறை மொழியாகக் கருதி அருந்துகிறேன் எனக் கூறி நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

பூணூல் அணிந்தவர்கள் மட்டும் பூணூலில் உள்ள முடிச்சு வலது உள்ளங்கையில் வானத்தை பார்ப்பது போல் வைத்துக் கொண்டு, மற்றொரு பாகத்தை இடது கையில் தண்ணீர் பாத்திரத்தை மூடியவாறு வைத்துக்கொண்டு

இந்த ஒளிமயமான பூணூலை - தூய்மையாக இருக்கவும், ஆயுள்-ஆரோக்யம்-தைர்யம் ஏற்படவும் குலம் தழைத்தோங்கவும்
அணிந்து கொள்கிறேன் எனக் கூறி அணிந்து கொள்ள வேண்டும்

மூன்று தர்பைப் புல்களால் செய்த மோதிரத்தை அணிய வேண்டும். மூன்று புல்லை அமரும் இடத்தில் போட்டுக் கொள்ள வேண்டும். மோதிரத்தை அணியும்போது தர்பைப் புல்லினால் செய்யப்பட்ட மோதிரத்தை -

வருண விரலில் மோதிரத்தைப் போட்டுக்கொள்கிறேன். பாபத்தை நீக்க, நீண்ட ஆயுள் பெற, உடல் வளம் பெற, ஒளிமயமான எதிர்காலத்திற்காக, என் முன்னோர்கள் திருப்தி அடைய நான் இப்போது அர்ப்பணிக்கும் இப்பணிக்காக புல்லினால் செய்யப்பட்ட இம்மோதிரத்தை நான் அணிகிறேன் எனக் கூறி மோதிரத்தை அணிய வேண்டும்

குருவையும்  குருவின் குருவையும் உலகங்களுக்கு எல்லாம் தலைவராய் விளங்கும் இறைவனை அறியும் பொருட்டு நான் வணங்குகிறேன்.

குருவே போற்றி
குருவின் குருவே போற்றி
இறைவா போற்றி

முதலில் கணபதியை பூசை செய்க

எங்கும் நிறைந்த இறைவனே - எல்லாவற்றையும் படைத்து, காத்து, அழிக்கும் இறைவனே - கணபதியே இடையூறுகள் நீங்க உங்களை வணங்குகிறேன்.

ஐந்து கரத்தனே யானை முகத்தனே
இந்தின் இளம்பிறை போலும் வயிற்றனே
நந்தி மகனே ஞானக் கொழுந்தே
அல்லல் அகற்றுபவனே
தடைகளைத் தகர்ப்பவனே
கணபதியே உன் தாளிணையைப் பணிந்து
இப்பணியை மேற்கொள்கின்றேன்
இப்பணி இனிதே நிறைவேற
தடைகள் அகன்றிட
தாங்கள் இங்கு எழுந்தருளி அருளாசி வழங்க வேண்டும்
இப்படிக் கூறியவுடன் வலது கையால் இடது பக்க நெற்றியிலும் இடது கையால் வலது பக்க நெற்றியிலும் ஐந்து முறை குட்டிக் கொள்ளவும்

மூன்று புல்களை ஆசனமாக வைக்க வேண்டும்

பின்னர் பித்ருக்களுக்கு இறைவனான சூரியநாராயணரைப் பூசை செய்க

பூமியிலும் மற்ற உலகத்திலும் சூரியனின் ஒளி பிரகாசிப்பது போல எனது ஆத்மா தூய்மையடைந்து ஒளி வீசட்டும். தங்களை நான் பூசை செய்கிறேன். வாழ்வில் எனக்கு எல்லா வளங்களையும வழங்கி இப்பணி நிறைவேற அருளாசி வழங்குங்கள்.

பகலவனே
கதிரவனே
உலகுக்கு ஒளி வழங்கும் வள்ளலே
வழி காட்டும் வள்ளலே
இறைவனே ஈசனே எந்தையே
தொடங்கும் இப்பணி இனிதே நிறைவேற
தாங்கள் எழுந்தருளி அருளாசி வழங்க வேண்டும்
அனைத்து இடையூறுகளும் தடைகளும் விலகி
இறைவன் மனம் உவந்து
நல்லதாலும் கெட்டதாலும் தாக்குதல்கள் வராமல் இடையூறுகள் வராமல்
இறைவரே உளம் கனிந்து அருளாசி வழங்க வேண்டும்
இறைவனின் ஆணையால் - சான்றோர்கள், ஆன்றோர்கள், அந்தணர்கள் அருளாசியுடன்
இந்தியத் திருநாட்டில் - திராவிட தேசத்தில் - ................ஆண்டில்............ஊரில்

இன்று திதி ............................... நட்சத்திரம் ............................கூடிய அமாவாசைத் திதியில் எனது பெற்றோர்கள் மற்றும் மூதாதையர்களான தந்தைவழி மற்றும் தாய்வழி பித்ருக்களும் திருப்தி அடையும் வண்ணம் எள்ளும் தண்ணீரும் சேர்த்து தர்ப்பணம் செய்கிறேன். அருள்கூர்ந்து அருளாசி வழங்க வேண்டும் எனக் கூறி

அனைவரையும் எழுந்தருளச் செய்ய வேண்டி இருப்பதால்
பூணூல் உள்ளவர்கள் வலமாக மாற்றிக் கொண்டு - நீரினால் கையைத் தூய்மையாக்கிக் கொண்டு
தெற்கு முகமாக அமர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.

அனைத்து இடையூறுகளும் நீங்க
இறைவனே நீங்கள் திருப்தியடைய
இடையூறுகள் இனி வராமல் இருக்க
எல்லா நன்மைகளும் என்னை வந்தடைய
தோஷங்கள் பாபங்கள் விலக
இறைவனின் ஆணையால்
சான்றோர்கள் ஆன்றோர்கள் அந்தணர்கள் அருளாசியுடன்
எனது பெற்றோர்கள் மற்றும் மூதாதியர்களான அன்னை மற்றும் தந்தை ஆகிய இரண்டு வம்சத்தைச் சேர்ந்த முன்னோர்களும் திருப்தி அடையும் வகையில் எள்ளும் தண்ணீருமாக சேர்த்து இறைக்கிறேன். அர்ப்பணிக்கிறேன் எனக் கூறி.

3 தர்பைப் புல்களை நேர்கோடாகவும்
3 தர்ப்பைப் புல்களை செங்குத்தாகவும் வைக்கவும்

இப்பொழுது புல் நான்கு புறங்களில் மூன்று மூன்றாக மொத்தம் 12 நுனிகள் உள்ளன
மேல்புறம் உள்ள மூன்று நுனிகளும் சமீபத்தில் தந்தை வழியில் இறந்த 3 ஆண் முன்னோர்களைக் குறிக்கிறது

கீழ்புறம் உள்ள மூன்று நுனிகள் சமீபத்தில் தந்தை வழியில் இறந்த 3 பெண் முன்னோர்களைக் குறிக்கிறது

வலது புறம் உள்ள 3 நுனிகள் சமீபத்தில் இறந்த 3 அன்னையின் வகையில் இறந்த ஆண் பெருமக்களைக் குறிக்கிறது

இடதுபுறம் உள்ள 3 நுனிகள் சமீபத்தில் இறந்த 3 அன்னையின் வகையில் இறந்த பெண் பெருமக்களைக் குறிக்கிறது

இதைப் புரிந்து கொண்டு நாம் பட்டியல் தயார் செய்ய வேண்டும்.

உயிருடன் இருப்பவர்களைப் பட்டியலில் சேர்க்கக்கூடாது என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

முன்னோல் வழிபாட்டினையொட்டி பூணூலை இடப்பக்கமாக மாற்றிக் கொள்ளவும்

இறைவனே போற்றி ஈசனே போற்றிஎந்தையே போற்றி எனக் கூறிக் கொண்டே
ஒன்றுபட்ட மனத்துடன் மன நிறைவுடன்
மறைந்த நமது முன்னோர்களிடம் அவர்களுக்கு ஆசனம் அளித்திருப்பதாகவும் அதில் வந்து அமரும்படியும் வேண்ட வேண்டும்
பித்ரு லோகத்தில் உள்ள எனது தந்தை மற்றும் தந்தைவழி முன்னோர்களே
தாய் மற்றும் தாய்வழி முன்னோர்களே
இரு வம்சத்தைச் சேர்ந்த முன்னோர்களே
அனைவரும் இந்த தர்ப்பைப் புல்லினால் உள்ள ஆசனத்தில் எழுந்தருள வேண்டும். இதோ இந்த எள்ளைச் சமர்ப்பிக்கிறேன். என் மேல் கருணை கொண்டு பஞ்சு போல் விரிக்கப்பட்ட இந்த தர்ப்பைப் புலலின் மேல் எழுந்தருள்வீர்களாக.

இப்பொழுது தான் நாம் தர்ப்பணத்தை துவக்கப் போகிறோம்.

இப்பொழுது வலது உள்ளங்கையில் கட்டைவிரல் மோதிரவிரல் நுனிகளால் எள்ளை எடுத்துக் கொண்டு முன்னோர்களில் மூத்தவரின் பெயரைக் கூறி

எங்கள் பூசையை ஏற்க வந்திருக்கும்
எமது தந்தை வழி முன்னோர்களே
தாய் வழி முன்னோர்களே
மனங்குளிர வார்த்த எள் நீர் ஏற்று
மனங்குளிர்வீர் மனங்குளிர்வீர் மனங்குளிர்வீர்

என்ற பாடலைப் பாடிக் கொண்டே

அனைவருக்கும் எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணம் செய்கிறேன்
எனக் கூறிக் கொண்டே எள்ளும் நீரும் ஊற்ற வேண்டும்.
இவ்வாறு மூன்று முறை மந்திரத்தை ஓத வேண்டும்

நீரானது வலது பெருவிரலுக்கும் சுட்டு விரலுக்கும் இடையில் எள்ளும் நீரும் வர வேண்டும்

வரிசையாக மேல்புறம் உள்ள மூன்று நுனிகளும் சமீபத்தில் தந்தை வழியில் இறந்த 3 ஆண் முன்னோர்களைக் குறிக்கிறது

கீழ்புறம் உள்ள மூன்று நுனிகள் சமீபத்தில் தந்தை வழியில் இறந்த 3 பெண் முன்னோர்களைக் குறிக்கிறது

வலது புறம் உள்ள 3 நுனிகள் சமீபத்தில் இறந்த 3 அன்னையின் வகையில் இறந்த ஆண் பெருமக்களைக் குறிக்கிறது

இடதுபுறம் உள்ள 3 நுனிகள் சமீபத்தில் இறந்த 3 அன்னையின் வகையில் இறந்த பெண் பெருமக்களைக் குறிக்கிறது

12 நுனிகளுக்கும் உரிய பெயர்களுக்கு ஒன்றன்பின் ஒன்றாக
மூன்று முறை எள்ளும் நீரும் விட வேண்டும்
அதாவது 36 முறை தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டும்.

பித்ரு லோகத்தில் உள்ள எனது தந்தை மற்றும் தந்தைவழி முன்னோர்களே
தாய் மற்றும் தாய்வழி முன்னோர்களே
இரண்டு வம்சத்தைச் சேர்ந்த மூதாதியர்கள் அனைவருக்கும்

பாத்யத்திற்காக நீரை வழங்குகிறேன்
அர்க்கியத்திற்காக நீரை வழங்குகிறேன்
ஆசமநீயத்திற்காக
மதுபர்க்கத்திற்காக
ஸ்நானத்திற்காக
வஸ்த்திரத்திற்காக
உபவீதத்திற்காக
ஆபரணங்களுக்காக
எள் சமர்ப்பிக்கிறேன்
கந்தம் சமர்ப்பிக்கிறேன்
சூர்ணம் சமர்ப்பிக்கிறேன்
தில அட்சதான் சமர்ப்பிக்கிறேன்
புஷ்பமாலை சமர்ப்பிக்கிறேன் எனக்கூறி பூவை இட வேண்டும்.
என வேண்டி இந்த எள்ளும் நீரும் சமர்ப்பிக்கிறேன் எனக் கூறி

ஆசனம் வழங்குவதாகவும்
கைகழுவ
கால் அலம்ப
முகம் கழுவ
உடல் தூய்மை செய்ய
நீர் தருவதாகக் கூறி சிறிது சிறிதாக நீர் விட வேண்டும்.

பிறகு உடை வழங்குவதாகக் கூற வேண்டும்
கந்தம் வழங்குவதாகக் கூற வேண்டும் சந்தனத்தை இட வேண்டும்
மஞ்சள் வைப்பதாகக் கூற வேண்டும்
அட்சதை சமர்ப்பிப்பதாகக் கூற வேண்டும்
பூக்களை சமர்ப்பிக்கிறேன் எனக் கூறி பூக்களைத் தூவ வேண்டும்.
உயிருடன் இருப்பவர்களை இந்த வழிபாட்டிற்கு அழைக்கக்கூடாது என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

இறை மண்டலத்தில் உள்ள எந்தன் தந்தையே உங்களைப் போற்றி வழிபடுகிறேன்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள தந்தையின் தந்தையான பாட்டனாரே உங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள தாத்தாவின் தந்தையாகிய முப்பாட்டனாரே உங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள முப்பாட்டனாரின் தந்தையே உங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன்
(தாய்-தந்தை உள்ளவர்கள் தந்தையே-தாயே என வணக்கம் சொல்லக் கூடாது)

இறை மண்டலத்தில் உள்ள தந்தையின் தாயே அப்பத்தாப் பாட்டியே வணக்கம். போற்றி வணங்குகிறேன்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள தந்தையின் பாட்டியே தங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன். வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள தாத்தாவின் பாட்டியே தங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன். வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள அம்மாவின் தந்தையே தங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன். வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள என் அம்மாவின் தாத்தாவே தங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன். வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள அம்மாவின் முப்பாட்டனாரே தங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன். வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள அம்மாவின் முப்பாட்னாரின் தந்தையே நான் தங்களைப் போற்றி வணங்குகிறேன். வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள அம்மாவின் அம்மாவாகிய பாட்டியே வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள அம்மாவின் பாட்டியே வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள முப்பாட்டியின் அம்மாவே வணக்கம்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள எனது மூதாதையர்களின் உடன்பிறப்புகளை போற்றி பூசை செய்கிறேன்
இறை மண்டலத்தில் உள்ள எனது உளள எனது மற்ற உறவினர்களையும் நண்பர்களையும்
நான்கு வகை இலைகளாலும் மலர்களாலும் போற்றி பூசை செய்கிறேன்
தூபம் ஏற்றுகிறேன்
தீபம் ஏற்றி வழிபடுகிறேன்
உணவு படைக்கிறேன்
தேங்காய், பழவகைகள், அரிசி, பருப்பு வெல்லம், கீரை, காய்கறி வகைகள் அனைத்தையும் தங்களுக்கு அர்ப்பணிக்கிறேன்.

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய எனது தந்தையே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன் ஏற்றுக்கொள்வீரகளாக

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய எனது தாத்தாவே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன் ஏற்றுக்கொள்வீரகளாக

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய எனது முப்பாட்டனாரே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன்

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய அம்மாவே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன், ஏற்றுக்கொள்ளும்படி வேண்டுகிறேன்.

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய என் தந்தையின் அம்மாவே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். அருள் கூர்ந்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய என் தந்தையின் பாட்டியே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய என் தாத்தாவின் பாட்டியே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்.

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய அம்மாவின் தந்தையே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய அம்மாவின் தாத்தாவே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய முப்பாட்டனாரின் தந்தையே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்.

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய அம்மாவின் அம்மாவான பாட்டியே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய முப்பாட்டியே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

இறை மண்டலத்தில் உள்ள வணக்கத்துக்குரிய முப்பாட்டியின் மாமியாரே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

அம்மாவின் முப்பாட்டியின் மாமியாரே தங்களுக்கு எள்ளும் நீரும் கலந்து தர்ப்பணம் என்ற பெயரில் அர்ப்பணிக்கிறேன். தயவு செய்து ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்

எள் நீர் ஊற்றியாகிவிட்டது

இப்பொழுது பூணூல் போட்டவர்கள் வலமாக மாற்ற வேண்டும்

இந்த தர்ப்பைப் புல்லின் மீது எழுந்தருளியுள்ள
தாய் மற்றும் தந்தை ஆகிய இரு வம்சத்தில் உள்ள மூதாதியர்களை நான் வணங்குகிறேன். வலம் வந்து வணங்குகிறேன்.

என்னுடைய அன்பான வணக்கத்தைத் தாங்கள் அருள் கூர்ந்து ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்

அன்புள்ளம் கொண்ட தந்தையை தாயே வணங்குகிறேன்
தாத்தாவே பாட்டியே வணங்குகிறேன்
முப்பாட்டனாரே முப்பாட்டியே வணங்குகிறேன்
நீர், நெருப்பு காற்று, உலகம், கோபம், வெறுப்பு மற்ற உறவினர்கள் ஆகியவர்களால் தாங்கள் அதிருப்தி அடையாமல் இருக்கும்படி வேண்டியும் திருப்தி அடையும்படி வேண்டியும் தங்களை மீண்டும் வணங்குகிறேன்.

இப்பணி முடிந்தவுடன் முன் நிலைக்கு எல்லோரையும் கொண்டு செல்லவேண்டும். நமது வீட்டில் வந்து நம்முடனேயே அவர்கள் இருக்க முடியாதல்லவா அதனால் அவர்களின் இருப்பிடத்திற்கு அனுப்ப வேண்டும்.

பித்ருலோகத்தில் உள்ள எனது தந்தை மற்றும் தந்தைவழி முன்னோர்கள் மற்றும் தாய் அவர்வழி முன்னோர்கள் மூதாதியர்கள் இந்த தர்ப்ப ஆசனத்தில் எழுந்தருளி இருக்கிறீர்கள். நான் தங்களை வழிபட்டேன். வழிபாடு நிறைவு பெற்றதால் அனைவரும் பித்ருலோகத்தில் அவரவர்களுடைய இருப்பிடத்திற்கு எழுந்தருள வேண்டும்.

தர்ப்பைப் புல் ஆசனத்தைக் கலைக்க வேண்டும்

தாய்-தந்தை இரு வம்சத்திலும் பிள்ளை இல்லாதவர்கள்
பிள்ளை பெற்றும் இல்லாதவர்கள்
சரியான வகையில் மரணமடையாதவர்கள் இவர்களுக்கு எல்லாம்
பின்னர் காருண்ய தர்ப்பணம் என்ற பெயரில்
இதே போல பெயர்களைக் கூறி கீழ்க்கண்ட பாடலைப் பாடிக் கொண்டே
எம் உற்றாரே உறவினரே
நண்பர்களே
அறிந்தோ அறியாமலோ
உணவுக்காகவும் பிற பணிகளுக்காகவும்
பயன்படுத்தப்பட்ட தாவரங்களே- மலர்களே-உயிரினங்களே
மனங்குளிர வார்த்த எள் நீர் ஏற்று
மனங்குளிர்வீர் மனங்குளிர்வீர் மனங்குளிர்வீர்
எள்ளும் நீரும் விட வேண்டும்

தர்ப்பண வேலைகள் முடிந்தவுடன் கிழக்கு நோக்கி அமர்ந்து புல் மோதிரத்தைக் கழற்றி பிரித்துப் போடவும்

இறைவனே நல்ல சிந்தனை ஏற்படவும் கெட்ட எண்ணங்கள் இருந்தால் விலகவும்
தங்களை வேண்டி இந்த தண்ணீரை உட்கொள்கின்றேன் எனக் கூறி தாமிர பாத்திரத்தில் உள்ள நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

என்னுடைய அறிவையும் ஆற்றலையும் தூய்மைப்படுத்துவதற்காக
இந்த நீரை அருந்துகிறேன் எனக் கூறி நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

நான் செய்யும் செயலைத் தூயமைப்படுத்தவும் நல்வழிப்படுத்தவும்
இந்த நீரை அருந்துகிறேன் எனக் கூறி நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

நல்லவையே நடக்க வேண்டும்
என வேண்டி இந்த நீரை அருந்துகிறேன் எனக் கூறி நீரைக் கரண்டியால் எடுத்து அருந்தவும்

பின்னர் 12 முறை தென்முகமாக முன்னோர்களையும் இறைவனயும் வணங்க வேண்டும்.

பிறகு பொட்டு, சந்தனம், குங்குமம் பூசிக் கொண்டு அட்சதையைப் போட்டுக் கொண்டு மூதாதையர்களையும், குலதெய்வத்தையும் பிரார்த்திக்க வேண்டும்.

குருக்களுக்கு தட்சணை தந்து மரியாதை செய்ய வேண்டும்
நீங்களே மனதார மேர்கண்டவைகளைக் கூறி செய்திருந்தால்
நான் செய்த பூசையில் வழிபாட்டில் குற்றம் குறைகள் இருந்தால் என்னை மன்னித்து அருள் புரிய வேண்டும் முன்னோர்களே மற்றும் பிற உறவினர்களே - உயிரனங்களே என்று கூற வேண்டும்.
பின்னர் இவ்வாறு ஊற்றிய எள்ளையும் நீரையும் ஓடும் ஆற்று நீரில் அல்லது கடலில் அல்லது குளத்தில் அல்லது கண்மாயில் விடலாம்
அல்லது
எள்ளை மட்டும் பிரித்து அதை காக்கைக்கும் மரங்களுக்கும் இடலாம்
நீரை மட்டும் மரத்திற்கு ஊற்றலாம்

சரி இந்த தர்ப்பணத்தை நாம் எப்போது செய்ய வேண்டும். சூரிய உதயத்தில் செய்ய வேண்டும்.

எங்கு செய்யலாம். வீட்டிலேயே செய்யலாம். ஆற்றோரம், கடலோரம் என்றால் மிகவும் சிறப்பு வசதி வாய்ப்பு இருந்தால் காசி, இராமேஸ்வரம், கயா, பிரயாகை, அரித்துவாரம், திருவள்ளூர், கும்பகோணம், செங்கல்பட்டு அருகே மூன்று ஆறுகள் சங்கமிக்கும் இடமான சீவரம், திருவிடைமருதூர், முறப்பநாடு, பாபநாசம் போன்ற காவிரி, கங்கை, தாமிரபரணி போன்ற நதிக்கரைகளில் செய்வது மிகவும் உத்தமம்.

தகப்பனார் இல்லாதவர்கள் மட்டுமே இந்த பித்ரு பூசைகளைச் செய்ய அதிகாரம் பெற்றர்கள் ஆவர். ஆனால் தந்தையானவர் உயிருடன் இருந்தும இப்படிப்பட்ட பூசைகளை செய்யவில்லை என்றால் குடும்பமே கலங்கும். கஷ்டங்களை அனுபவிக்கும். அதை சந்ததியினர் அனுமதிக்க முடியுமா? முடியாது. எனவே, தந்தை உயிருடன் இருக்கும் போது தனயன் இந்த வழிபாட்டினைச் செய்யலாமா? என்று நாம் யோசிக்கக் கூடாது. இது தேவையில்லாத சிந்தனை. தாராளமாக தனயன் இவ்வழிபாட்டினைச் செய்யலாம். முன்னோர்களை வழிபடும் உரிமை எல்லோருக்கும் உண்டு.

ஆணுக்குப் பெண் சமம் என்று வந்த பிறகு பெண்களும் முன்னோர் வழிபாட்டினைச் செய்யலாம். (வேதம் என்பது வாழ்க்கைக்கான ஒரு நெறிப்படுத்துதல் தான். இப்போது உள்ள நடைமுறையில் அதை நாம் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். உதாரணமாக முற்காலத்தில் நான்கு வர்ணங்கள்-சாதிப் பிரிவுகள் இருந்தன. இப்போது அது தேவையில்லை என்று போராடுகிறோம். தவறு. இப்போதும் பிரிவுகள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. முதல் அமைச்சர் அரசுச் செலவில் விமானத்தில் போவது போல் அரசாங்கத்தில் பணியாற்றும் ஓர் எழுத்தரோ அல்லது கடைநிலை ஊழியர் விமானத்தில் செல்ல முடியுமா? முடியாது. காரணம் அரசாங்கம் பணியாளர்களை பல வகைகளாக - நான்கு பிரிவுகளாகப் பிரித்துள்ளது. அது போலத்தான் வாழ்க்கை நெறிமுறைக்கு வழிகாட்டக்கூடிய தன்மைகள் காலத்துக்கு ஏற்றவாறு மாறத்தான் செய்யும். நாம் மாற்றிக் கொண்டே தான் இருக்க வேண்டும். உடையலங்காரம் அல்லது உணவு வகைகளை வேதகாலத்தில் உள்ளது போல் நாம் இப்போது வைத்துள்ளோமா? இல்லை. இவற்றை எல்லாம் மாற்றமுடியும் என்றால் தேவைக்கேற்றபடி பிற பணிகளிலும் மாற்றம் செய்து கொள்ளலாம்.)
கடல் கடந்து சென்று திரும்பினால் முன்னாள் கோவிலுக்கும் விடமாட்டார்கள்.  ஆனால் இப்போது அப்படியா?  மேரி இருக்கிறோம் அல்லவா?
வீட்டில் மகனே இல்லை என்றால் முன்னோர் முக்தி அடைய வழி என்ன?
ஆண் சந்ததி இருந்தும் முன்னோர் வழிபாட்டினைச் செய்யவில்லை என்றால்
அதைப் பெண்கள் செய்து முன்னோர்களை அமைதிப்படுத்த வேண்டும். அவர்கள் ஆசியினைப் பெற வேண்டும்.
இவை எல்லாவற்றையும் விட நாம் உணவாக உட்கொண்ட- வாழ்க்கையில் பல வேலைகளுக்குப் பயன்படுத்திய
ஒரறிவு ஈறறிவு, முன்று அறிவு, நான்கு அறிவு, ஐந்தறிவு உயிரினங்களுக்கும் நாம் தர்ப்பணம் செய்ய வேண்டும்.

வழிபாடு முடிந்தவுடன் நாம் அன்னதானம் போன்ற தானங்களைச் செய்ய வேண்டும். இதை விளக்க மகாபாரதத்தில் ஒரு கதை உண்டு. போரில் கர்ணன் மாண்ட பிறகு அவன் மேலுலகம் சென்றான். அங்கு அவனுக்கு உணவாகக் கிடைத்தவை தங்கத்தாலான உணவுப் பண்டங்களே. ஏன் என்று கேட்டதற்கு தர்ம தேவதை பதில் சொல்கிறது நீ ஏழைகளுக்கு உணவு அளிக்கவில்லை தங்கத்தால் பரிசே கொடுத்திருக்கிறாய். அன்னதானம் செய்யாததால் உனக்கு இங்கு அன்னம் கிடைக்கவில்லை என்று பதில் உரைக்கப்பட்டது. அதன் பின்னர் 16 நாள் அவகாசம் கேட்டு பூவுலகம் வந்து அன்னதானம் போன்ற பிற தானங்களைச் செய்து பரிகாரம் தேடினான் என்று கதை நீள்கிறது. எனவே மானுடப் பிறவி கிடைக்கும் போதே அன்னதானம் போன்ற பிற தானங்களைச் செய்து மகிழ வேண்டும்.

. பாரதமெங்கும் குறிப்பாகத் தமிழகமெங்கும் எண்ணற்ற சித்தர்கள் மற்றும் மாமுனிகள் சீவசமாதிகள் உள்ளன. இப்படிப்பட்ட சத்குருக்களை யதீந்ந்திரர்கள் என்பர். இங்கே பௌர்ணமி, துவாதசி போன்ற திதி நாட்களில் சாம்பிராணி தூபமிட்டு, மந்தாரை இலைகளில் முழுமையுமாக உணவு வகைகளை வைத்து குறைந்தது 12 பேர்களுக்கு அன்னதானம் செய்ய வேண்டும். ஆசிகள் பெற்றிட வேண்டும். இவற்றை யதிமாளயத் திருநாளில் செய்வது மிக உத்தமம்.

இது தவிர பிந்து தர்ப்பண பூசை என்பதை நம் முன்னோர்களாகிய சித்தர்கள் நமக்கு வகுத்துக் கொடுத்துள்ளனர். பிந்து என்பது சீவனின் கரு ஆகும். சீவனின் கரு என்பது நமது சூக்கும சரீரங்களின் பிறப்புகளுக்குக் காரணமாக அமைகிறது. முற்காலத்தில் சந்தியாவந்தனம், அமாவாசை பூசை முதலியவற்றில் பித்ரு பூசை ஓர் அங்கமாக இருந்திருக்கிறது. இதனால் பித்ரு என்னும் தெய்வீக நிலை அடைந்த நம் முன்னோர்கள் உளம் மகிழ்ந்து தம் குலத்தினருக்கு அருளாசியை வழங்கினார்கள். மேல்நிலை அடைந்த நம் முன்னோர்கள் நாம் மக்கள் சேவையே மகேசன் சேவை என்பதை நாம் உணர்ந்து வாழ வேண்டும் என்று கருதுகிறார்கள். எனவே தான் அக்காலத்திலே பலவிதமான தானங்கள் வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளன. என்ன நிகழ்ச்சியாக இருந்தாலும் ஓமங்கள் செய்யும் போது தானங்களும் வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளன. ஆடை அளித்தல், உணவு அளித்தல், குடை அளித்தல், காலணி அளித்தல், பசுவினை வழங்குதல், செல்வத்தை-தங்கத்தை வழங்குதல், பாத்திரங்கள் வழங்குதல், விளக்கு வழங்குதல், படுக்கை வழங்குதல் போன்ற பலவித தானங்கள் வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளன. தனமுள்ளவன் தானம் செய்யவேண்டும் என்பது விதி. அப்போது தான் முன்னோர்கள் மகிழ்ச்சி அடைந்து வரும் தலைமுறை சிறப்பாக இருக்க வேண்டும். தனம் உள்ளவன் தானம் செய்யாமல் தனக்கே ஒதுக்கி மகிழ்ந்தால் அவனுடைய வரப்போகின்ற தலைமுறை அல்லலுக்கு ஆளாக நேரிடும் என்பது நிதர்சனமான உண்மை. இதை நாம் பல குடும்பங்களின் தலைமுறைகளை ஆராய்ந்தால் புலப்படும்.

இது தவிர நித்ய தர்ப்பணப் பூசை என்பதுவும் நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. அது என்ன தினசரி செய்ய வேண்டிய முன்னோர் பூசை?

தினமும் காலையில் எழுந்து இறைவனைத் துதித்து சிறிது நீர் அருந்தி பின்னர் தேனில் ஊறிய இஞ்சியை எடுத்து இறைவா இதை என் முன்னோர்களைத் திருப்திப்படுத்த உட்கொள்கிறேன் எனக் கூறி உட்கொள்ள வேண்டும். முன்னோர்களே இதை மனநிறைவோடு ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள் எனக் கூறி உட்கொள்ள வேண்டும். சில பொருட்களை நாம் பூசைக்கு உகந்தவையாக ஏற்றுக் கொள்கிறோம். அவை வாடினாலும் பூசைக்காக ஏற்றுக் கொள்ளப்படும். துளசி, வில்வம், விபூதி, தேன், இஞ்சி போன்றவை இவற்றில் அடக்கம். இவற்றை நீங்கள் வெளியூருக்குச் சென்றாலும் எடுத்துச் சென்று தடையில்லாமல் முன்னோர்களை வழிபடலாம்.

இவையெல்லாம் சரி - எனக்கு இப்போது இதைப் படித்த பிறகு முன்னோர் வழிபாடு செய்ய வேண்டும் என்கிற எண்ணம் வருகிறது. மனம் இருக்கிறது. செய்வதற்குத் தேவையான பணமும் உள்ளது. உளப்பூர்வமாக இவ்வழிபாட்டினைச் செய்ய விரும்புகிறேன். அக்கறையுடன் இப்பணியை ¢ஆற்ற விரும்புகறேன். என்னுடைய சந்ததியினர் வளமாக - நலமாக - இறைப்பணியில் நாட்டம் உள்ளவர்களாக - நல்லவர்களாக - கல்வியில் சிறந்தவர்களாக - வல்லவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்று நாம் நினைக்க வேண்டும்.  என் கட்டுரை அந்த நினைப்பை உண்டாக்கினால் நான் மிக்க மகிழ்வேன்.